Books, Persoonlijk

Een maandje in een boekenwinkel: hoe was dat?

In augustus kon je me heel de maand vinden in de Brugse Boekhandel. De thuisbasis van mijn leesclub, maar eigenlijk ook de boekenwinkel waar ik al mijn boeken koop. Maar ja, een boekenwinkel bezoeken én er echt in werken is een heel groot verschil! Vandaag vertel ik je hoe ik die maand beleefd heb!

Ik vind het leuk dat ik een maandje achter de schermen heb kunnen kijken bij een boekenwinkel. Het was natuurlijk extra leuk dat het de boekenwinkel was die ik al eeuwen bezoek en bijna elke maand een paar keer een bezoekje breng. Ik weet dat heel veel mensen hebben uitgekeken naar dit verslagje, en ik beloof jullie: het wordt niet teleurstellend!

Niet zo romantisch als je zou denken

Boeken kopen en uren rondkijken in de koopjeshoek is iets wat elke boekenliefhebber graag doet. Je doet het liefst alle boekenwinkels én als je echt fanatiek bent zoals ik, dan droom je ervan om in de boekenwinkel te werken. Toch zijn er heel veel dingen waar we eigenlijk niet aan denken. Het is niet allemaal zo romantisch als je allemaal zou denken hoor. Ik laat we weten waarom!

  • Boeken zijn zo zwaar!

Weet je, je staat er pas mee stil als de boeken in duizenden dozen ’s ochtends toekomen van het Centraal Boekhuis. Je hebt natuurlijk de allernieuwste boeken als eerste in handen en natuurlijk leg je er dan af en toe aan de kant, maar jongens: zo zwaar dat boeken zijn. Zeker als je ze allemaal beneden de trap moet dragen!

  • Administratie hoort er ook bij…

Het is niet alleen maar boeken uitpakken, maar het is ook nog eens prijzen controleren, boeken prijzen, de kassa doen kloppen en nog veel meer. Vaak zit je de hele dag achter de computer, want alle prijzen in het systeem moeten kloppen. De stock moet kloppen. Facturen moeten gecontroleerd worden. En ga zo maar door.

Maar ik ben wel verliefd geworden

Ook al waren er veel onverwachte kantjes aan de maand in de boekenwinkel. Er waren wél heel veel dingen waarvan ik ontzettend hou en toch wel nog eens opnieuw wil doen.

  • Aan de kassa staan: Kijk, ik vind het echt geweldig om praatjes te maken met mensen die boeken kopen of een leuk cadeautje zoeken. Hoe langer je in de boekenwinkel werkt, hoe meer kennis je ook krijgt over de andere genres. Niet alleen YA dus, zoals ik meestal lees. Het is zelfs nog leuker om te zien dat mensen je aanraders kopen.
  • Mensen ontmoeten uit andere landen: De Brugse Boekhandel ligt in het hartje van Brugge, midden in het toeristische centrum. Elke dag komen er talloze toeristen de boekenwinkel bezoeken om postkaartjes te kopen of gewoon een leuk Vlaams boek te kopen. Tintin en Pieter Aspe doen het altijd goed. 😉 En zoals verwacht: de hele non-booklijn van Blossom Books is een echt bestseller!
  • Elke dag ergens anders lunchen: Ik had mezelf voorgenomen om telkens in de lunchpauze (van een uurtje) ergens anders te gaan zitten. En op die manier heb ik een paar leuke afgelegen plekjes ontdekt waar ik in alle stilte mijn boterhammen kan opeten en mijn nieuwste currently read kan lezen. Het was zo leuk om telkens een boekje erbij te pakken. Zo heb ik eigenlijk best wel veel boeken verslonden in augustus. 
  • Boeken lezen die je anders nooit zou oppakken: Als boekenwinkel krijg je heel vaak vertegenwoordigers over de vloer die de nieuwste aanbiedingen komen presenteren. Daar op dat moment beslist de zaakvoerder meteen als hij een boek aankoopt of niet. Voor hem is een goed boek, een boek dat goed verkoopt. (Daar ben ik het niet altijd mee eens, maar swat.) Vertegenwoordigers brengen dan ook vaak leesexemplaren mee die de boekhandel kan lezen. Om ze zo aan te sporen om veel van het boek in te kopen of juist niet. Tijdens de stille momentjes aan de kassa, nam ik af en toe eens zo’n boek op. Ik had nog nooit van die titels gehoord, maar de achterflap sprak me wel aan. Zo ben ik helemaal verliefd op het kinderboek Spreek je chocola? uitgegeven door Gottmer. 
Grappige verhalen, recht uit de boekenwinkel 
  • De gehaaste Duitse 

Op een van mijn laatste dagen kwam er plots een Duitse vrouw binnengelopen. Haar handen wild zwaaiend, helemaal in paniek. ‘I’m in a hurry!’ gilde ze. (Ja, ik overdrijf niet.) Ze ging regelrecht naar het toeristenkaartjesrek en begon in het wilde weg verschillende kaartjes op de toonbank te gooien. ‘I’m in a hurry!!!’ herhaalde ze weer. Ze duwde me vijf euro in de hand en weg was ze met haar kaartjes. ‘I’m in a hurry!’, zei ze nog eens. 

  • De krenterige Nederlander 

Ik stond eens een hele dag aan de kassa en in de ochtend verkocht in voor €29.99 een kookboek aan een Nederlands koppel. Ze leken heel erg blij met hun aankoop. De dag kroop langzaam voorbij en plots stond de Nederlandse man die diezelfde ochtend dat kookboek had gekocht weer voor mijn neus. Hij zei: ‘Juffrouw, ik kocht hier vanochtend een boek en ik wil mijn geld terug. Ik vind het niet kunnen.’ Ik als onervaren jobstudent, was even verbaasd: ‘Wat vindt u niet kunnen?’ Ik dacht dat er in het boek misschien een misdruk was of dat het stiekem vanbinnen beschadigd was. Maar nee. 
‘Ik liep net bij de Slegte (een boekenwinkel die alleen maar tweedehands boeken verkoopt) en daar zag ik dit boek staan voor de helft van de prijs!’ riep hij verontwaardigd. 
Ik al even verontwaardigd, antwoordde: ‘Meneer, maar daar verkopen ze alleen maar tweedehandsboeken.’
‘Nee, het was zeker een nieuw boek. Ik wil mijn geld terug en koop dan liever daar het andere boek. Ik vind het schandalig.’
Ik wist daar echt niets op te zeggen dan : ‘Ik haal er even mijn zaakvoerder bij.’ 
De zaakvoerder kwam en was net zo verbaasd over de uitleg van de man. Hij zocht speciaal voor hem het boek op bij Boekenbank (de website waar alle vaste boekenprijzen opstaan) om hem aan te tonen dat hij geen oplichter was. Vervolgens wou de man hem nog steeds niet geloven en onderbrak de zaakvoerder hem met: ‘Kijk meneer, als alle mensen zoals u zijn, dan moet ik geen boekenwinkel meer opendoen. Dan kan ik mijn deuren sluiten en dan komt er hier de zoveelste chocoladewinkel. Ik moet elke dag vechten om mijn deuren te kunnen ophouden en mensen zoals u maken het niet makkelijker. U mag het boek teruggeven en u mag voor dezelfde prijs iets kiezen uit de winkel, dat is wat ik nog voor u kan doen.’ 
De Nederlander was even stil. ‘Neen, het is goed. Ik – eh – neem het boek wel terug mee.’ De hele tijd stond zijn vrouw met een spottende glimlach naar haar man te kijken.

  • De fanatieke toeriste 

Het was een drukke middag in de boekenwinkel en geen minuut heb ik moeten stilzitten aan de kassa. En plots stond er een prachtige moslima voor me met wel zeker 10 Nederlandstalige boeken. De kleine prins. Een naaiboek (de burda). Dat kinderboek over Rik(ki). En noem maar op. Ze spendeerde €100 aan boeken die ze waarschijnlijk nooit zou kunnen lezen, maar toch kocht ze ze. Toegewijd, noem ik dat. 

Zou jij eens graag in een boekenwinkel werken?

 

 

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.