Persoonlijk

Zon, Thames en ik

Een tijdje geleden kon je even op mijn socials merken dat het verdacht stil was. Maar dan ook heel stil, want ik dobberde toen op de Thames in Engeland in een bootje zonder WIFI. Die dagen zonder WIFI waren nu echt wel eens zorgeloos.

Ik leerde wegkijken van mijn scherm en zag alles dubbel zo mooi.

Ik moest werkelijk om 4 uur opstaan toen ik vertrok met de ferry naar Engeland. Maar zoals elke tiener was ik op die ene vroege zaterdagochtend niet moe, want ik ging op reis met mijn beste vriendinnen en ging andere mensen die al jaren op mijn school zaten beter leren kennen. En wat was het een avontuur!

Funny thing, but when I first got to England, I felt very much at home there.
– Clint Walker, American Actor

Het is al enkele jaren geleden dat ik voor het eerst een voet zette in Engeland. Ik geloof dat ik een jaar of zes was en ik weet nog dat ik het zo spannend vond om met de trein onder de zee te rijden. Ja, ik was nog behoorlijk klein, maar zelfs toen al was ik verliefd op de Engelse cultuur.13054509_1726552800892613_789075624_o

Jaren later, laten we maar 10 jaar zeggen, kan ik alles om me heen veel beter relativeren en weet ik meteen als ik op een plek ben waar ik me thuis zou kunnen voelen. Ook dit jaar had ik een beetje hetzelfde gevoel als die 10 jaar geleden. Ik voel me op m’n gemak in de vreemde straten en winkels. (Plus, ik ben ook ontzettend verliefd op hun accent!)

There is no time to be bored in a world as beautiful as this.

Varen op de Thames in een klein, koud, vochtig bootje die is volgepropt met 12 man heeft ook zo zijn voordelen. Behalve dat je iedereen leert kennen en je je eigen niet zo goede kookkunsten leert appreciëren, zie je Engeland zoals ze is. Ook al hebben we maar een goede 50 km gevaren, ik heb de mooiste dingen meegemaakt en gezien. Langs de Thames zie je geen wolkenkrabbers, zwervers of 10 H&M’s, nee, je kunt genieten van de kleine Engelse dorpjes, velden, weiden en gigantische kastelen die je passeert.IMG_1006[1]

Elke minuut, tussen de sluizen door, heb ik genoten van het uitzicht. Ik heb de mooiste huizen van Engeland gezien. Oké, het waren soms echte rijkeluishuizen, maar daarom niet minder mooi. Die mensen hadden echt pech, want deze dame keek meestal wel eens binnen! Kortom, als ik mag kiezen tussen Londen of het rustieke Engeland, kies ik volmondig voor de tweede optie.IMG_1071[1]

Waarom? Nou ja, misschien heb je al door dat ik een echte dromer ben. En langs de Thames heb ik dingen gezien waarvan ik kan dromen of ik had juist helemaal het gevoel alsof ik in het boek van Kerstin Gier was beland.

One kind word can change someone’s entire day.

Hoe grappig het ook is. Engelsen zijn verschrikkelijk behulpzaam. Zeker degenen die wij tegenkwamen. Spontaan hielpen ze ons aanmeren of wegduwen van de oever als we het nodig hadden of ze maakten speciaal tijd om ons te helpen met onze quizopdrachten. Kortom, ik had een goede tijd, want het is altijd leuker als de mensen vriendelijker tegen je zijn niet?13062590_1726552837559276_1293683908_o

Dogs, 100 % love.

Oké, wat ik nu ga vertellen is eigenlijk gewoon iets die me opviel. Waarschijnlijk viel het zo op omdat we langs velden en kleine dorpjes passeerden, maar bijna elke Engelsman die we tegenkwamen had een hond bij de hand en die liep niet eens aan een leiband. De meeste honden liepen dus gewoon vrij en wat was dat leuk op te zien. Soms kon je ook eens met ze spelen. Echt fenomenaal! Als je dit nog niet wist over mij: ik ben best een dierenvriend! (Ik heb namelijk een kat. Een paar jaar geleden heb ik haar van straat gehaald. Sindsdien is ze uitgegroeid tot de liefste kat ooit! Ik zou niet meer zonder haar kunnen…)

Houden jullie van het Engelse platteland of verkies je eerder Londen?

3 thoughts on “Zon, Thames en ik

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.