Book Nerds

YALfest 2017, gezellig, prachtig en geweldig

Vorig jaar was YALfest voor mij een beetje een teleurstelling geweest om vele redenen. Ik kan het gewoon niet anders verwoorden. Ik heb dan ook pas twee maanden voor YALfest besloten dat ik  ging gaan. Toch was YALfest dit jaar fenomenaal. Het was het waard om 6 uur in de auto te zitten, want ik kwam dolgelukkig thuis!

Precies om 5u30 ging mijn wekker. Tja, je moet er wat voor over hebben. 😉 Een aantal meiden van de leesclub gingen ook mee met mij in de auto, dus die moesten we nog ophalen aan het station. Nadat iedereen hun boeken had gedropt in de koffer, gingen we op weg! De heenreis (maar eigenlijk ook de terugreis) was ontzettend gezellig. We hadden dus meteen de beste sfeer!

No problemo

Omdat we haast geen verkeer hadden omdat het zondag was, waren we ruim een uur te vroeg. Gelukkig konden we gezellig binnen wachten, ook al was de opbouw van YALfest nog volop aan de gang. Maar één voordeel, zo stonden we als eerste in de rij om alles te verkennen! Toen het dan uiteindelijk 10u30 was, de opening van YALfest, waren we niet te stoppen! We gingen meteen naar de vestiaire en daarna naar de leuke shopstandjes! Als eerste gingen we naar de ARC -stand. Daar kocht ik voor €2,50 Iskari van Kristin Ciccarelli (Blossom Books), later kon ik ook nog de tweede ARC, Een van ons liegt van Karen McManus (Best of YA), kopen.

Al die leuke dingen!

Uiteindelijk werden we helemaal aangetrokken door alle leuke verkoopstandjes! Enkelen van mijn vriendinnen konden de funko’s niet weerstaan en ik werd dan al helemaal aangetrokken door de Celebrate Books-stand. Ik kocht daar de lippenbalsem van Elias (Vuur & As), die ook ergens in één van de vorige boxen zat. (Me happy, dus!) Omdat we als eersten waren aangekomen hadden we ook het geluk dat we gewoon alles op het gemak konden verkennen en niet in de rij moesten staan voor de vestaire. Zo werd ik helemaal enthousiast toen ik de promohoek ontdekte! Je kon er allerlei bladwijzers krijgen, die wij in België bijna nooit in ons bereik hebben én ik kon een Best of YA-verjaardagskalender bemachtigen! Tja, dat laatste kon je hélemaal niet krijgen in België… Daarna slenterden we nog wat rond, dronken een theetje. Maar al snel werd het tijd voor het podiumprogramma!

Auteurs zijn stiekem moordenaars

Het auteursprogramma vond ik dit jaar echt geweldig! Zeker omdat iedereen een leuke comfortabele stoel had en echt kon genieten van het interview met de auteurs. Dit jaar was er weer dezelfde leuke presentator, maar zijn grootste fout was dat hij niet kon verbergen dat hij weinig van de boeken had gelezen. Best wel jammer. Ik moet zeggen dat je goed kon zien dat de auteurs heel goed met elkaar overweg konden. Ze maakten grapjes, vulden elkaar aan en waren naar mijn gevoel erg op hun gemak. (Ondanks dat er zoveel mensen waren.) De presentator (van wie ik altijd de naam vergeet…) stelde een paar interessante vragen en de auteurs antwoordden maar al te graag. Lesley Livingston  ging bijvoorbeeld helemaal wild bij de vraag “Wat doe je met slechte kritiek?”. Ze zei héél geanimeerd: ‘Dan vermoord ik gewoon personages!” Vooral dat geanimeerde stuk is me heel erg bijgebleven. Haha.

Vervolgens haalde de presentator zijn speeltje uit! Het was een micro, maar dan een speciale micro. Je kon die namelijk gewoon door de zaal gooien zonder dat die beschadigd werd. Daardoor konden heel wat mensen hun persoonlijke vragen aan de auteurs stellen. Alleen bij het deel dat de micro naar de volgende persoon moest gegooid worden liep er nog wat mis. Soms kwam ‘ie eens op iemands hoofd terecht, zoals op het mijne… Maar daar moest ik wel om lachen.

Boekentijd!

Toen het leuke podiumprogramma was afgelopen, stonden al alle goodiebags klaar. Ik had voordien al een lijstje gemaakt met alle boeken die er mogelijks konden inzitten, maar toch was ik weer aangenaam verrast! In mijn goodiebag zat namelijk De Voordelen van Onbeantwoorde liefde van Becky Abertalli en De Glazen Troon van Sarah J. Maas (maar dit boek had ik al)! Ik was zo blij met het nieuwe boek van Becky! Zij is zo’n geweldige schrijfster en ik wou dat boek sowieso lezen. Ik was dus heel gelukkig!

Signeertijd pt. 1!

Na een zeer snelle lunch, was het meteen tijd voor de signeersessies. Ik had al van in het begin een lijstje gemaakt met alle auteurs die ik zeker wou bezoeken. Als eerste wou ik naar Amy Ewing en dan naar David Arnold en Gena Showalter. Er stonden nog maar weinig mensen bij Amy toen ik aankwam, dus dat maakte me heel erg blij. Nog geen vijf minuutjes later kwamen alle schrijvers aan en kon de singeerpret beginnen! Na eventjes wachten en het was mijn beurt! Ik had zo uitgekeken daar een ontmoeting met Amy! Ik ben zo’n fan van haar boeken en tja, ze is in het echt ook zo’n geweldig mens. Ik nam met haar zoals met elke schrijver een polaroid en het is echt de mooiste ooit geworden…

Na Amy schoof ik aan bij Veronica Rossi omdat er daar ook nog niet zo heel veel mensen stonden. Een aantal jaar geleden had ik haar serie ‘Een wereld zonder hemel’ echt verslonden, dus het was ook geweldig om haar in het echt te ontmoeten en een kort babbeltje met haar te slaan. Ze vond mijn knalgele polaroid echt geweldig, dus ze was mega blij dat ze op eentje mocht staan.

Vervolgens gingen we naar Victor Dixen omdat daar ‘zo gezegd’ de rij nog niet zo lang was. Helaas hebben we er meer dan drie kwartier over gedaan om ook maar een beetje dichter bij Victor te komen omdat hij voor elke lezer ruim te tijd nam. Toen het 10 minuutjes was voor het einde van de eerste signeersessie, werd er ons gezegd dat we niet meer onze boeken konden laten signeren terwijl we er wel al 45 minuten stonden. Er stonden op dat moment misschien nog 4 mensen voor me, dus dat vond ik echt niet kunnen. Ze hadden toen maar eerder moeten zeggen dat we niet meer in de rij mochten gaan staan. Victor is dus de enige met wie ik geen polaroid heb…

Vertalen, wat een job!

Vertalen was één van de masterclassen die me het meeste aansprak. Het is een vak waar ik eigenlijk niet zo heel veel over weet, ook al kom ik er wel dagelijks mee in contact. Maria Postema, de vertaalster van o.a De Hongerspelen, Twilight en Divergent, gaf de meest interessante en leerrijke workshop over haar passie vertalen. Ik heb ontzettend veel bijgeleerd over dat vak en was oprecht verbaasd hoeveel tijd er wel niet steekt in het vertalen van een boek. Niet alleen de tijd, maar ook de creativiteit met taal spelen een grote rol. Ik vond het leuk dat Maria ons een paar vertaaldillema’s voorschotelde uit een aantal van haar vertalingen. Zo zag ik eigenlijk ook dat vertalen toch een zeer speciaal en soms moeilijk beroep is. Vanaf nu heb ik zeker en vast meer waardering voor de vertalers van boeken!

Signeertijd pt. 1!

Na de leuke workshop was het tijd voor de tweede signeerronde. Ik had nog steeds een aantal mensen op mijn lijstje staan, dus ik sloot me direct aan bij de rij van David, Gena en Lesley. Ik stond met heel wat leuke mensen in de rij, dus de tijd ging snel voorbij. Al snel was het mijn beurt om mijn boek bij Gena te laten signeren en een fameuze polaroid met haar te nemen. Zoals je weet organiseer ik met de leesclub een YA-sleepover, waarbij we Gena gaan interviewen via Skype! Het was dus extra geweldig om even met haar in het echt te babbelen en mezelf voor te stellen.

Daarna ging ik mijn David Arnold in de rij gaan staan, en ik was oprecht nerveus. Die man heeft zo’n indruk gemaakt met zijn boek De Kids of Appetite, dat ik echt niet wist wat ik moest zeggen. Ik hoop dat hij wat had aan mijn gebrabbel; maar ik had tenminste kunnen zeggen wat ik wou zeggen aan hem. Dat maakte dus heel gelukkig. Zie je me?

Vervolgens sloot ik aan bij Lesley. Als haar schrijverscarrière niet meer zou werken, zou ze vast wel een baan vinden als stand-up comedian. Ze  is zo grappig! Ik heb me echt rot gelachen tijdens het auteurspodium eerder op de dag en ik kon het dus niet laten om een polaroid met haar te nemen, ook al had ik geen tijd meer gehad om haar boek te lezen. Toen ik dat had gedaan, liep ik precies met een roes het podium af. Ik had zo’n leuke schrijvers ontmoet en met iedereen kunnen praten! Tja, ik was helemaal gelukkig toen!

Omdat nog een vriendin van mij graag naar Meghan Shepard wou, ging ik ook mee. Ik had ook nog geen boek van haar kunnen lezen, maar vond het toch super tof dat ik een polaroid met haar mocht nemen. Omdat tegen die tijd precies al veel mensen waren verdwenen (vraag me niet waarom), ging ik nog even bij Amy Ewing langs. Zo kon ik nog wat tijd met haar doorbrengen en dat was echt geweldig! Daarna ging ik ook nog eens naar Donna Freitas!

Hé, Hallo, Hoi!

De bovenstaande zin is zowat de samenvatting van YalFest. Overal kwam ik bloggers of gewoon mensen die ik kende tegen. Dat was gewoon zo geweldig. Zeker toen ik iedereen terug kon zien. Ik had echt geen idee dat er zoveel mensen zouden zijn op Yalfest, en het klinkt raar maar voor één keer voelde ik me niet alleen in zo’n grote bende. Overal waren er wel mensen waar je mee kon praten en overal waren er wel mensen die met je wilden praten. Dat was dus echt een groot pluspunt.

Helaas pindakaas

De dag was zo snel voorbijgegaan. Ik wenste dat ik nog had kunnen blijven voor het avondprogramma, maar dat zou voor mij echt té laat zijn geworden. Ik heb me rot geamuseerd en kwam helemaal gelukkig terug thuis. Alle dingen waar ik me vorig jaar verschrikkelijk aan gestoord had, hebben de organisatoren van YalFest helemaal gefikst. Zo veel dank dus aan hen, want door jullie harde werk heb ik een geweldige dag beleefd. Dank je, dank je voor al jullie stressmomentjes. Want het was echt een geweldig feest!

 

2 thoughts on “YALfest 2017, gezellig, prachtig en geweldig

  1. Ah wat vervelend van Victor Dixen. Dan vind ik eigenlijk dat de organisatie op voorhand moet zeggen: ‘Sorry in deze rij kan er niemand meer’ en dan gewoon de mensen die er in staan verder laten gaan met de meeting. In Disney doen ze dat ook. Als je geen kans meer maakt, laten ze je niet meer in de rij en als je in de rij staat, heb je gewoon geluk. Ik zou echt razend zijn. En als hij je boek kan signeren, is het toch maar een kleintje om ook nog even op de foto te gaan? Dat vind ik dus echt flauw. Ik zou zo boos zijn, maar zo te horen hebben jullie het wel netjes kunnen houden. :p

    Je foto met AmY Ewing is trouwens geweldig. Het spat gewoon van de foto dat je een grote fan van haar bent. Super om te zien. Fijn dat je het dit jaar naar je zin had Audrey.

    1. Haha, ja! Het was zo irritant! Wellicht het enige minpuntje aan de dag. Je zus stond toen ook bij me. Zij is mijn boek nadien nog gaan laten signeren omdat ik zeker naar David Arnold wou en zo… Jammer, vind ik.

      Ik vond het echt geweldig dat ik Amy kon ontmoeten!<3

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.