Review

Whichwood | Tahereh Mafi

WhichwoodAuteur: Tahereh Mafi
Uitgeverij: Dutton
ISBN: 9781101994795
Prijs: 12,80 (Book Depository)
Pagina’s: 368
Samenvatting:
A new adventure about a girl who is fated to wash the bodies of the dead in this companion to Furthermore.


Our story begins on a frosty night…
Laylee can barely remember the happier times before her beloved mother died. Before her father, driven by grief, lost his wits (and his way). Before she was left as the sole remaining mordeshoor in the village of Whichwood, destined to spend her days washing the bodies of the dead and preparing their souls for the afterlife. It’s become easy to forget and easier still to ignore the way her hands are stiffening and turning silver, just like her hair, and her own ever-increasing loneliness and fear.

But soon, a pair of familiar strangers appears, and Laylee’s world is turned upside down as she rediscovers color, magic, and the healing power of friendship.

Mijn mening: 10 geurende rode rozen /10

Lees misschien 5 blogposts van me en dan weet je dat Tahereh Mafi mijn heldin is. Ze is de schrijfster die me telkens moed, kracht, liefde kan toestoppen met haar geweldige zinnen en woorden. Ze weet me telkens te raken in het hart én dat doet ze bij elk boek steeds meer. Ik had dus weer redelijk hoge verwachtingen voor dit boek en jongens, wat heeft  Tahereh me weer weten te verrassen.

Het eerste dat me echt opviel is dat het niet echt een YA-boek is zoals Tahereh al had laten weten op Twitter. Ja, het hoofdpersonage Laylee is wat volwassener, maar de schrijfstijl en de andere personages zijn nog steeds kinderlijk. Precies zoals in Furthermore. Maar als je even die recensie zou teruglezen, weet je dat ik helemaal verliefd ben geworden op de vertellende stem van dat boek. Net zoals toen, werd ik meteen in het verhaal gegooid. Verrast en zo nieuwsgierig begon ik in het verhaal van Laylee. En jongens, het was precies alsof ik mezelf tegenkwam onderweg. Ik hou van boeken die me dingen van mezelf laten zien zonder dat ik het echt doorheb.

“Maybe it was not naivéte, but suffering, that inspired kindness. Maybe, she thought, it was pain that inspired compassion.
Pagina 302

Tahereh vertelde eerder in een interview dat Whichwood het boek is die het dichtste bij haarzelf ligt en dat het een beetje over haar jeugd gaat. En dat merkte je ook. Het boek zat helemaal vol magische elementen die je zeker en vast terug kan vinden in de Perzische cultuur. Maar het geweldigste was het volgende: wat een lekker eten! Ik begon te kwijlen als de personages een giga maaltijd voorgeschoteld kregen. Echt waar, wanneer kan ik op het vliegtuig stappen richting Whichwood?

“Winter in Whichwood, you see, was a very popular season for dying.”
Pagina 5

In mijn vorige recensie liet ik jullie ook weten dat ik mijn heldenboek gevonden had, dat was ook zo. Maar toen ik eenmaal aan Whichwood begon, leek het erop dat ik er nog eentje gevonden had. Deze serie is eigenlijk een parelketting voor jongeren. Als ik deze boeken had gehad toen ik zelf twaalf was, had ik trots en fier met mijn parelketting rondgelopen. Precies met de overtuiging dat niets of niemand mij zou kunnen raken zolang ik die glinsterende parelketting aanhad. Helaas had ik dat toen niet, maar dat wil niet zeggen dat ik de parels -de levenslessen- niet heb gevonden tussen de regels van dit boek.

Jongens, dit ben ik ook nog vergeten te vertellen. Heb ik jullie al gezegd dat Alice en Oliver ook weer opduiken in het boek? Deze helden uit Furthermore zijn écht weer van de partij. Ik had geen idee dat ik ze gemist had totdat ze weer opdoken in het boek. Het was zo leuk en geweldig om ze weer gedag te zeggen. Ik had ze een jaar niet meer gezien of gesproken, dus tja, je kunt wel verwachten dat zo blij was toen ze langkwamen.

“A person doesn’t need legs to be strong. I’ve got enough heart for ten legs, and that’ll carry me farther than these limbs ever did.”
Pagina 219

Mede door hen was dit boek véél spannender dan Futhermore. Ja, er waren talloze geheimen die ontrafeld moesten worden. Maar het was bloediger en minder liefelijk dat het verhaal van Alice. Whichwood was inderdaad zo donker en meedogenloos zoals Tahereh had voorspeld. En stiekem, stoute ik, juichte ik daar ontzettend hard voor.

Tahereh Mafi is mijn inspiratie. Ze schrijft boeken, zoals velen, maar ze doet het telkens een beetje anders. Ze voegt altijd hier en daar wat van haar magie toe én pats boem, daar is dat betoverende boek weer. Whichwood was niet anders en naar mijn mening nog beter dan zijn voorganger. Het heeft me recht in het hart geraakt én me weten te overtuigen dat je niet altijd een parelketting nodig hebt om je sterk te voelen. Het helpt, maar als de kracht uit jezelf komt, straal je dat automatisch af en dat kan niemand door dat schild komen. Ik kijk al weer uit naar de volgende keer. Ik ben benieuwd wat je nog meer in het verschiet hebt liggen, lieve Tahereh.

Een heel grote dank je wel aan Laure die in de rij heeft gestaan voor dit prachtige boek. Je bent geweldig!

 

4 thoughts on “Whichwood | Tahereh Mafi

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.