Op 30 juli ging ik normaal alleen het vliegtuig nemen naar Uruguay om daar tot januari te studeren. Ik kon het wel verwachten dat mijn reis niet door ging gaan, maar toch komt het gevoel pas echt inzinken als je een mail krijgt met een definitief antwoord. Ik had blijkbaar nog ergens een klein lichtpuntje hoop.

Ik heb me er snel over proberen te zetten. Misschien is er nog een kans dat ik in maart 2021 alsnog mag vertrekken, maar dat is nog zo ver in de toekomst dat ik er eigenlijk niet te veel over na wil denken. Uiteindelijk betekent het wel dat ik nu nog de hele zomer thuis zal zijn en hoogstwaarschijnlijk het academiejaar zoals gewoonlijk zal starten. En in plaats om het vanuit een negatief perspectief te bekijken, vond ik al snel een aantal lichtpuntjes waar ik nu ontzettend gelukkig mee ben:

Ik kan nu meer tijd met mijn familie doorbrengen

Ik kan me niet inbeelden hoe het moet zijn om ver van je familie te zijn als er een wereldwijde pandemie uitbreekt. De onzekerheid en de angst moet onwaarschijnlijk zijn. Ik weet dat ik nu zeker de hele zomer thuis zal zijn en dat maakt me enigszins wel blij. Ik kan wat meer genieten van mijn familie en samen de zomer doorbrengen. Wat deze pandemie toont, is dat het leven plots heel kort kan zijn en dat je moet genieten van elk moment.

Ik kan nu wat meer werken

Omdat ik 30 juli al ging vertrekken had ik niet echt meer gehoopt om veel te werken, maar aangezien ik nu wel thuis ben deze zomer kan ik wat extra zakcentjes verdienen. Nu mag ik van mezelf misschien wel een boekje meer pre-orderen en kan ik wat extra centjes aan de kant zetten voor mijn (hopelijk) toekomstige reizen.

Terug leesclubs in de boekhandel?

Een van de ergste dingen waar ik tegenop zag, was eventueel vertrekken naar Uruguay zonder dat ik een afscheidsfeestje had gegeven voor de leesclub. Ik hoop heel erg dat deze zomer terug kleine bijeenkomsten waar je de social distancing kunt bewaren weer toegelaten zullen worden, want ik kijk er oprecht naar uit om al mijn lieve leesclubvrienden terug te zien. Online is ook best leuk, maar niets is hetzelfde dan een leesclub in onze favoriete boekhandel.

Ik kan nu me focussen op mijn manuscript

Ik ben al even bezig om een eerste versie van mijn verhaal op papier te krijgen. Tijdens de lockdown schreef ik al 18K, wat ik combinatie met mijn blog en school best wel een goede prestatie is. Niet naar Uruguay vertrekken betekent ook dat ik nu de tijd kan nemen in de vakantie om verder te werken en hopelijk voor het eind van de zomer mijn eerste versie af te hebben. Mijn plot is er en nu moet ik alleen nog aan het werk.

Gaat die tbr-stapel eindelijk eens dalen?

De afgelopen jaren heb ik zoveel boeken gekocht en helaas nog niet allemaal gelezen. Ik las dit jaar al 31 boeken uit, wat volgens mij een persoonlijk record is (want ik lees meestal met moeite 50 boeken per jaar). Ik las al een aantal ongelezen series uit mijn kast en ik besefte eindelijk dat ik dat echt veel meer moet doen. Op deze manier kan ik ook gewoon eens mijn kast opruimen. Ik vind het zonde om boeken te verkopen als ik ze nog niet gelezen heb, dus nu heb ik eindelijk eens de tijd om ze wel te lezen.

Wat zijn voor jou de lichtpuntjes tijdens de quarantaine?