Review

There’s someone inside your house | Stephanie Perkins

There's Someone Inside Your HouseAuteur: Stephanie Perkins
Uitgeverij: Dutton
ISBN: 9780525426011
Prijs: €6.92 (Book Depository, 2017)
Pagina’s: 289
Samenvatting:

One-by-one, the students of Osborne High are dying in a series of gruesome murders, each with increasing and grotesque flair. As the terror grows closer and the hunt intensifies for the killer, the dark secrets among them must finally be confronted.

International bestselling author Stephanie Perkins returns with a fresh take on the classic teen slasher story that’s fun, quick-witted, and completely impossible to put down.

Mijn mening: 3/10

Ik mocht dit boek lezen naar aanleiding van een Yay or Nay op Hebban We Love YA. Ik had al eerder één boek gelezen van Stephanie, Anna & de French Kiss, en die vond ik geweldig. Ik was dus wel heel benieuwd wat Stephanie van dit griezelige boek had gemaakt. Maar helaas heb ik dit boek héél erg teleurgesteld uitgelezen.

Dit boek hoorde een gigantisch horrorverhaal te zijn en het boek voldeed daar ook deels aan. Het staat vol bloederige, paranoïde scènes die je als lezer helemaal in je bed doen huiveren. Soms kan je er zelfs niet van slapen omdat je verwacht dat er ook een figuur in een zwarte hoodie aan je bed staat. In dat opzicht was het boek heel erg geslaagd. De moordscènes waren heel mooi geconstrueerd en ik had nog nooit zoiets gelezen. Tot daar mijn goed punt aan het boek.

Een boek bestaat uit de volgende belangrijke elementen: de personages, de plot en de schrijfstijl. Als één van die drie dingen niet goed zit, dan heb je gewoon een slecht boek. Stephanie Perkins is erin geslaagd om bij alle drie elementen wel iets niet te doen kloppen. Op die manier heb ik tijdens het lezen niet de rollercoastergevoelens ervaren die zo’n boek toch wel zou moeten in zich hebben. Ik voelde niets met de personages en ik vertel je meteen waarom.

Stephanie Perkins wilde dit dolgraag een spannend boek maken, maar je zou dan toch denken dat ze ook wat tijd zou steken in haar personages? Het was precies alsof ze was vergeten dat die ook nog diepgang en een achtergrond moesten hebben. De bijpersonages zoals de vrienden van het hoofdpersonage, Makani, hebben totaal géén groei doorgemaakt tijdens het boek. Ze waren zo flat als je het maar kan hebben.

Ook Makani en haar crush Ollie, waren eigen echt geen leuke personages. Ze konden me nooit verrassen en deden altijd wat ik dacht dat ze zouden doen. Ook kregen ze altijd (JA ALTIJD) ‘briljante’ ingevingen die leidden naar de moordenaar. TERWIJL ZE NIETS WISTEN! ZE DACHTEN GEWOON: “JA, DIT MOET HET ZIJN.” DAT IS GEEN BEWIJS, JONGENS. Het boek zat veel te makkelijk in elkaar. Ze personages wisten alles veel te snel. Het was voorspelbaar, gemakkelijk en gewoon niet spannend.

Ik heb een gevoel dat dit een héél uitgebreide recensie zal worden, maar ik ga toch gewoon verder, want ik moet mijn frustratie van me af schrijven… Naast die niet zo geweldige personages, was ik geen fan van hoe de moordenaar in beeld in gebracht. Oké, ik snap dat mensen irrationele dingen doen die niet ethisch verantwoord zijn, maar ik had op z’n minst verwacht dat Stephanie Perkins de moordenaar een reden zou geven waarom hij getriggerd werd om een seriemoordenaar te laten worden. Er is altijd een reden, hoe stom ook. Maar hier in het boek werd dat liever onbeantwoord gelaten en dat haatte ik.

Er waren nog een paar dingen die ik bijvoorbeeld echt verschrikkelijk vond. Zo doet Makani ergens in het boek iets zo onethisch, dat ik haar nog meer haatte dan ervoor. Ik wil het niet spoilen, maar als je ooit dit boek zou oppakken dan ga je na de laatste pagina wel weten waarover ik het heb. De boodschap die Stephanie daarmee gaf aan de lezer vond ik echt verschrikkelijk. Als mens zou je daar altijd boven moeten staan.

Oké, je hebt genoeg van m’n gezaag gelezen. Maar ik moet toch nog wel een mooie afsluiter schrijven, vind ik. Stephanie Perkins had eerlijk beter nog een chicklit geschreven. Het genre past haar veel beter en ik vond dat dit horrorboek zo geforceerd overkwam. Niets voelde natuurlijk aan en daar stoorde ik me zo aan als lezer. Het boek was gemaakt en niet bezield. Snap je wat ik bedoel? There’s someone inside your house was dus wellicht de grootste teleurstelling van 2017.

 

2 thoughts on “There’s someone inside your house | Stephanie Perkins

    1. Ik vind het jammer dat ik je moet teleurstellen, maar ik had dat gevoel echt wel. 🙁 Ik had zoveel meer verwacht van dit boek…

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.