Review

Op het einde gaan ze allebei dood was ondanks de titel verrassend ontroerend

Op het einde gaan ze allebei doodIets na middernacht krijgt Mateo een telefoontje. Het is Death-Cast, de organisatie die mensen inlicht dat ze binnen 24 uur zullen sterven. Ook Rufus wordt gebeld. De twee kennen elkaar niet, maar sluiten vriendschap tijdens hun End Day. Ze beslissen samen nog een laatste avontuur te beleven, een onvergetelijke dag die hun beider levens voor altijd zal veranderen. Maar maak je geen illusies: op het einde gaan ze allebei dood.

Mijn mening: 8.8/10

Een boek lezen van Adam Silvera staat al langer op mijn verlanglijstje én eindelijk had ik de mogelijkheid om zijn laatste nieuwe Op het einde gaan ze allebei dood te lezen. Ik was meteen getriggerd door de titel, die helaas al het einde voorspelt, maar daarom vond ik juist dit boek zo goed. Je wist wat er ging gebeuren én toch wist Silvera je te verrassen, te ontroeren en ja, bijna aan het huilen de brengen in de trein naar Rotterdam.

Een van de beste punten aan dit boek is dat er vanuit meerdere perspectieven wordt geschreven. Niet alleen van de twee hoofdpersonages Rufus en Mateo, maar ook gewoon van vreemden, die natuurlijk wel iets met het verhaal te maken hebben, maar je weet helemaal niet wat. Dat maakte dit boek juist spannend. Steeds wil je als lezer te weten komen wat er aan de hand is en je wilt ook gewoon weten hoe Mateo en Rufus samen hun einde gaan vinden.

Daarmee wil ik ook meteen zeggen dat dit boek op zijn eigen manier heel creepy is. Kom op, je krijgt een telefoontje van een persoon die zegt dat je doodgaat in wel 24u. Kun je dat voorstellen? Ik zou echt nooit willen weten wanneer ik doodga. Ik zou gewoon vergaan van de stress. Het boek geeft een hele mooie kijk hoe mensen met hun laatste uurtjes omgaan. Sommige panikeren, sommigen negeren het en anderen proberen nog hun hele leven te leven in die ene dag.

Bijgevolg is de boek een schatkist aan allerlei mooie waarden die je in het leven zou moeten hebben. Liefde (in welke vorm dan ook) en geluk. Het boek leert je op een subtiele manier dat dit het is. Geen hiernamaals, geen wat dan ook: gewoon nu en op het einde vond ik het nog steeds jammer dat Rufus en Mateo doodgingen, maar ze hadden geleefd. Dus snap je waarom ik bijna aan het huilen was in de trein naar Rotterdam?

Nog een van de beste punten aan dit boek was dat ik helemaal weg was van de manier hoe Adam uiteindelijk op het einde alle verschillende verhaallijnen heeft laten samenvloeien. God, het was beter dan verwacht. Oprecht. Ik dacht eerst het andere, maar nee, Adam Silvera had nog wat verrassingen om de hoek. Zijn geweldige schrijfstijl, goede plottechnieken en humor maken dit boek een verrassing op elke pagina.

Op het einde gaan ze allebei dood is een boek dat ik in de trein naar Rotterdam heb uitgelezen (en vanuit mijn huis is dat ongeveer 3 uur en een half). Onderweg heb ik veel emoties ervaren waarvan liefde de meest overheersende was. Ik hou van de schrijfstijl. Ik hou van het plot. Ik hou van de personages. Ik hou ervan dat ze op het einde allebei doodgaan. Dit boek is een aanrader voor jong en oud en ik hoop dat je nu naar de boekhandel rent door deze denkbeeldige golf van liefde voor dit boek die ik door je computerscherm stuur.

3 thoughts on “Op het einde gaan ze allebei dood was ondanks de titel verrassend ontroerend

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.