Auteur: Corinne Duyvis
Vertaler: Angelique Verheijen
Uitgeverij: HarperCollins Holland
Pagina’s: 352
Prijs: 15,00
ISBN: 9789402723007
Samenvatting:

Terwijl een vernietigende komeet recht op de aarde afsnelt, wacht de zestienjarige Denise gespannen op het moment van de inslag. De gelukkigen zijn al vertrokken in ruimteschepen, op weg naar een nieuwe bestemming, maar vele andere families – inclusief die van Denise – hebben alleen recht op een plaats in een tijdelijke schuilkelder, waarna ze weer terug moeten keren naar de verwoeste oppervlakte.

Dan komt ze erachter dat op Schiphol een laatste ruimteschip staat dat nog niet vertrokken is. Wanhopig probeert ze een plekje op het schip te bemachtigen, maar de toelatingseisen zijn streng: iedere passagier moet zichzelf nuttig maken en een steentje bijdragen.

Voor Denise, die autistisch is, is dat extra moeilijk. Zal het haar lukken een plaats te veroveren of moet ze achterblijven op de straks onleefbare aarde?

Mijn mening: 6.5/10

Ik had dit boek al in mijn boekenkast sinds maart. Ik had in november Corinne Duyvis voor het eerst horen babbelen over haar boek op de Boekenbeurs. Ik werd meteen getriggerd omdat ik wel eens graag een sciencefiction lees én omdat het hoofdpersonage dan nog eens autistisch is. Ik was héél erg benieuwd over hoe dit boek zou uitdraaien. Toch begon ik er niet eerder in omdat heel onverwachts dit boek als het juli-boek van Dear Book Nerd Book Club werd gekozen.

Ik ben echt helemaal fan van het concept van het boek. Ik hou van het idee dat heel de wereld vernietigd wordt door een komeet, maar dat het boek zich niet afspeelt wanneer de mensen het te weten komen of wanneer ze allang gevlucht zijn met ruimteschepen. Nee, het boek speelt zich er ergens tussenin af. Het is zo dat de mensen net gaan vertrekken met de ruimteschepen, maar dat er ook een heleboel mensen achterblijven. En daarmee vertrekt het boek eigenlijk. Er staat nog een ruimteschip aan de grond, maar hoe kom je er dan eigenlijk op? Ik vond dat daardoor dit boek al anders was dan alle andere.

Ook zei ik dat ik meteen getriggerd werd door het feit dat Denise (het hoofdpersonage) autistisch is. Ik bedoel: de wereld vergaat en alles wat je gewoon bent, is eigenlijk weg. Iemand met autisme zou het dus heel moeilijk hebben, dacht ik dan. En dat was ook zo. Bijgevolg bracht dat een paar unieke en interessante scènes met zich mee. Corinne Duyvis is zelf autistisch, dus het personage Denise was geweldig goed uitgewerkt én zeer herkenbaar. In kleine dingen kon ik zelfs mezelf ontdekken, dus dat vond ik een heel geweldig gevoel.

Maar zoals je al vanboven ziet, was ik niet heel ondersteboven van dit boek. Merendeels omdat ik eigenlijk de spanning miste in het boek. Ik had daar meer van verwacht, zeg maar. Je ziet meteen dat Corinne Duyvis meer een personageschrijver is en niet echt op de spanning bouwt. Ik had niet iets van: ik wil nu verder lezen en ik wil niet meer stoppen. Ja, ik was geïntrigeerd door Denises verhaal en haar ontwikkeling doorheen het boek, maar ik miste de confrontatie. Misschien ben ik dan wel iemand die van geweld houdt in een boek. Maar er was zo weinig in het boek dat ik iets had van: dit kan niet… Bestaan er zoveel lieve mensen op de wereld die niet willen overleven ten koste van een ander? Dat kan gewoon niet.

Het gebrek aan spanning zorgde er dus voor dat ik dit boek best wel traag uitlas. En dat vind ik ontzettend jammer. Ik vond de schrijfstijl van het boek echt heel leuk, maar soms vond ik het gewoon te langdradig. Op een of andere manier kon het boek me maar niet pakken en meesleuren in het verhaal. Ik mistte dat gevoel zo ontzettend en dat vond ik zo jammer! Ook stonden er een aantal spellingsfouten in het boek én er waren soms wel eens aanhalingstekens tekort waardoor het lezen toch niet zo aangenaam was.

Op de rand van het niets is een boek boordevol diversiteit, die overigens heel erg goed is uitgewerkt met respect voor iedereen. Het concept is heel erg spannend en als je mijn verslagje van de leesclub hebt gelezen dan weet je dat het boek bij veel kritische mensen in de smaak viel. Ik miste gewoon de magie van de spanning in het boek en dat verpestte  mijn leeservaring.

Met dank aan Uitgeverij Agora voor het leesexemplaar.