Deze maand kwam het nieuwste boek, Liefdestips aan mezelf, van de bestsellerauteur Sylvia Van Driessche uit. Ik mocht voor Hebban een voorpublicatie lezen én Sylvia interviewen. Vorige week woensdag had ik dus afgesproken met Sylvia in Het Paard van Troje in Gent voor een heel leuk en gezellig interview.

Noodgedwongen verhuist Olivia naar de villa van haar vader (bekende tv-presentator), stiefmoeder en stiefzus, maar ze moet niks van haar nieuwe stijve familieleden weten. Met haar BFF Billie doet ze er alles aan om in de buurt van haar grote liefde Max te komen, maar ze belandt van de ene blunder in de andere. Dan besluit Olivia dat ze wil leren hoe de liefde werkt en schrijft al haar liefdestips in haar dagboek, in de hoop het ooit te publiceren bij een echte uitgever.

Nadat ik net voor het interview het boek had uitgelezen, tja, dan was ik even de weg kwijt. Liefdestips aan mezelf is een soort meidenbijbel vol hilarische en herkenbare scènes. Ik was dus echt heel blij dat ik Sylvia alles mocht vragen over haar boek, liefdesleven en liefdestips. Het interview was eigenlijk een heel gezellige babbel.

Welk type meisje was jij toen je een tiener was? Een Olivia, Billy, Suikerspin of iets compleets anders?

 

Toch eerder Olivia, denk ik. Want mijn vrienden zeggen mij altijd dat ze mij herkennen in mijn boeken en dan vooral in het hoofdpersonage. Vroeger wist ik ook niets van de liefde en dan zag ik veel mensen het wel goed doen… Ik kon dat niet en ik heb ook dezelfde krullen als Olivia. In het begin had ik het zelfs heel erg moeilijk om over haar schrijven omdat ze er letterlijk zo uitzag als ik. Bij Stella (het hoofdpersonage uit Sylvia’s andere serie) was dat ook wel, want ze lijkt heel erg op mij qua karakter. Maar ik had haar lang, steil bruin haar gegeven, dus daar was er een afstand bij. Nu was dat dus helemaal niet.

Olivia ligt dus heel dicht bij jezelf?

 

Ja, inderdaad. In het begin moest ik me daar ook echt overzetten. Ik was ook geïnteresseerd in de psychologie van hoe je verliefd wordt, want ik was effectief het type meisje dat vroeger zes pagina’s ‘flirttips’ uit de Flair in haar achterzak had zitten.

Echt? Je hebt ze zelf ook opgezocht zoals Olivia? Heb je ze dan ook gebruikt?

 

Ja, ik heb dat ook gebruikt, maar ik pakte dat dan eigenlijk veel te houterig aan. Ik zat ze bijna bij manier van spreken te lezen terwijl die jongen daar zat. Dus het ging allemaal niet zo vlot. In die tips zit er op zich wel waarheid in en dat is wel heel goed, maar de kunst is toch om ze toe te passen zonder dat je daar bij stilstaat en zonder dat je daarbij oefent. En ik denk ook dat wanneer je bij de juiste jongen bent, alles vanzelf gaat.

Wat is het meest awkward moment uit je liefdesleven dat je je kan herinneren?

 

Moeilijke vraag, het waren er heel veel… Ik wou eens een gast kussen en ik dacht bij mezelf nu ga ik ook eens het initiatief nemen. Maar die zei: “Ik ben wel gevleid, maar mijn vriendin staat daar.” Zijn vriendin stond daar ook al boos te kijken.

Oei, oei!

 

Ik dacht echt dat initiatief nemen goed was, want je hoort vaak dat mannen en jongens dat willen. Maar ik weet soms echt niet in hoeverre dat dat waar is.

Zijn er gebeurtenissen in het boek gebaseerd op je ervaringen uit je eigen tienerjaren?

 

Ja, ja, zeker! Mijn ouders gingen vroeger vaak op reis en vanaf mijn vijftiende mocht ik dan samen met mijn broer, die drie jaar ouder is, alleen thuis blijven. We gaven dus vroeger echt feestjes thuis. In het boek is er ook een scène waar het bad overloopt. Tja, dat hebben we ook gehad. Er lag toen ook effectief iemand op de grond te doen alsof hij zwom. Ook hadden we na het feestje alles mooi opgeruimd, maar we waren net zoals Olivia door de mand gevallen doordat mijn moeder de zetels had verzet en daaronder begon te schoonmaken. Maar wij waren net dat stukje vergeten op de ruimen. Ook heeft mijn moeder eens een condoom in de tuin gevonden (niet van mij!). Dat is dus allemaal letterlijk gebeurd. Gelukkig hadden we niet zoals Olivia een zwembad, want anders waren er wel doden gevallen, denk ik.

Waarom vond je het dan zo belangrijk om dit boek te schrijven?

 

Om meisjes vooral te helpen met dat liefdesgedoe en om ze te laten weten dat als je psychische problemen hebt, dat dat niet erg is. Ik ken veel mensen in mijn vriendenkring die daarmee worstelen, maar ze hebben allemaal wat anders. Ikzelf heb ook een postnatale depressie gehad. In het boek heeft de moeder van Olivia een extreme postnatale depressie. Ik heb heel veel research gedaan rond de psychologie van de mens en uiteindelijk kwam het erop neer dat een depressie of iets anders gewoon iets in je hersenen is. Je kan het een beetje vergelijken met tandpijn.

Wat vind je belangrijk dat meisjes beseffen (in het leven, in de liefde) vandaag de dag?

 

Dat het soms niet aan hen ligt… Dat je gevoelens echt wel loskomen als je iemand tegenkomt die bij je past.

Denk je dat door (sociale) media meisjes een verkeerd beeld krijgen over zichzelf en de liefde?

 

Ja, dat denk ik wel. Ik gebruik de sociale media nu ook om contact met lezers te onderhouden. Maar dat is echt heel tof. Ik heb ook veel vrienden in New York, dus ik vind het echt geweldig dat ik kan weten wat zij aan het doen zijn. Het heeft dus zeker zijn leuke kanten, maar het is een beetje dubbel. Ik had deze week afgesproken met Elfi van Glam At Heart en zij vertelde me dat zij vooral werkt met sociale media om daaruit opdrachten te krijgen. Ook hebben veel meisjes –influencers- die heel veel volgers hebben, vaak veel valse volgers. Dus soms vind ik dat veel meisjes bedrogen worden door dat perfecte leven op Instagram bijvoorbeeld.

Wat is jouw eigen gouden liefdestip?

 

Evenwicht. Wat mij soms stoorde vroeger was dat meisjes wanneer ze een lief kregen meteen hun vrienden lieten vallen. En dat is echt heel fout. Plus, je kunt ook niet bij één iemand alles vinden. Je hebt vrienden nodig die bij een verschillend deel van je persoonlijkheid passen. Dat evenwicht is dus vooral op relatievlak heel erg belangrijk. Blijf dingen samen doen met je vrienden.

Blijkbaar moest je boek ook vernederlands worden… Hoe was dat?

Moeilijk. Ik schrijf eigenlijk héél Vlaams en mijn man zei dat ook altijd. Uiteindelijk viel dat wel mee, want er waren twee correctierondes. Het was wel een goede oefening voor mij, maar ik heb er wel op gewaakt dat er geen typische Nederlandse woorden in kwamen, zoals magnetron. Ik heb dus wel een paar compromissen moeten sluiten om het boek Vlaams te houden…

 

Dilemma time:

• Voor altijd door het leven gaan met roos stijl haar of met jouw eigen krullen?

Mijn eigen krullen! Ik heb me er al lang bij neergelegd dat ik wilde krullen heb. Vroeger dacht ik daar niet zo over, want mijn vriendin moest net zoals Billy mijn haar föhnen…

 

• Je liefdesbrief komt per ongeluk terecht bij een creepy jongen die al sinds de kleuterklas een crush op je heeft of je liefdesbrief wordt nooit beantwoord.

Dat eerste! Het zou wel ambetant zijn, maar ik zou het hem toch vriendelijk uitleggen dat er een foutje is gebeurd. Maar als je brief nooit zou beantwoord worden, dat is vooral pijnlijk voor jezelf en heel ongemakkelijk.

 

• Je dagboek met je diepste geheimen komt terecht bij je aartsvijand of het is gestolen en het wordt nooit meer teruggegeven.  

Ook het eerste. Ik zou liever weten waar het is dan het niet weten.

 

• Geraakt worden door een cupidopijl waardoor je verliefd wordt op je voormalige leerkracht wiskunde of de cupidopijl raakt per ongeluk je crush waardoor hij verliefd wordt op je tachtigjarige buurvrouw.

Haha, dat tweede. Als ik nu mijn wiskunde leerkracht voor me zie: NEE! En ik zou het wel nog grappig vinden dat mijn man verliefd wordt op onze buurvrouw.