Auteur: Estelle Maskame
Vertaler: Els van Son
Uitgeverij: Moon
Pagina’s: 304
ISBN: 9789048842575
Prijs: €17,50
Samenvatting:
Een jaar geleden viel MacKenzie als een blok voor de scheve glimlach van Jaden. Maar nu is alles anders. Een tragisch ongeluk heeft Jadens familie verwoest. En ondanks haar gevoelens kan Kenzie het niet aan om nog een familietragedie te doorstaan met Jaden. Dus loopt ze van hem weg. Maar als ze hem na een jaar toevallig weer tegenkomt, realiseert ze zich dat ze haar gevoelens voor hem niet langer kan negeren. Maar zal MacKenzie de sprong in het diepe durven te wagen?
Mijn mening: 7.5/10
Ik las al eerder de eerste boeken van Estelle Maskame (en ik mocht haar vorig jaar interviewen). Alhoewel Did I Mention I Need You? mij teleur had gesteld, had ik wel hoge verwachtingen van haar nieuwste boek. Ik was nog steeds weg van haar schrijfstijl en zoals je wel weet, hou ik van zoetsappige verhalen. Ik was dus heel benieuwd wat In het diepe ging brengen en het heeft niet teleurgesteld.
Ik heb de indruk dat Estelle in dit boek toch wat diepere onderwerpen heeft willen aankaarten. Het ging namelijk over rouwverwerking en hoe je daar als bijstander eigenlijk mee om moet gaan. Ik vond dat Maskame dat echt heel erg mooi op papier heeft gezet en ik kon me oprecht inleven in de gevoelens van Jaiden en Danie die net hun ouders hadden verloren. Zoals je wel vaker ziet, weten mensen niet hoe mensen die iemand verloren hebben moeten omgaan. Op dat vlak was het boek heel erg emotioneel.
Wat ik ook heel erg goed vind aan dit boek is dat je het in no time uit hebt. Je kan lezen en blijven lezen omdat je zo in het verhaal wordt gezogen. Je kan het boek niet meer wegleggen. Estelles schrijfstijl was ook precies wat ik ervan verwacht had. Suikerzoet, met hier en daar een mooie en diepzinnige zin. Ook vind ik de vertaling echt heel erg goed! Tegenwoordig stoor ik me aan de té Nederlandse vertalingen, maar deze was zo vlot en neutraal.
Toch waren er een aantal dingetjes waar ik op gebotst heb toen ik het boek aan het lezen was. Zo vind ik MacKenzie echt een zeer egoïstisch personage en vind ik dat ze soms zo naïef overkwam. Ik bedoel: er waren zoveel situaties waar ze eigenlijk de afloop al kon voorspellen. Helaas wist het hoofdpersonage dat niet en werd het ik-wist-niet-dat-dat-zou-gebeuren-liedje echt afgezaagd.
Ook de manier waarop ze haar vroegere vrienden – Danie en Jaiden – behandeld heeft na de dood van hun ouders was iets waarmee ik me nog steeds niet kan verzoenen. Oké, ik snap dat het voor je kan moeilijk zijn om contact met hen te hebben als je zelf de dood van dichtbij hebt meegemaakt. Maar om ze zo harteloos te laten vallen om dan weer te smeken om hun vriendschap is een beetje erover. Tja, MacKenzie was dus niet het personage dat mijn hart heeft doen smelten, gelukkig waren alle andere personages écht goed uitgewerkt en interessant.
In het diepe was echt een aangename verrassing. In tegenstelling tot enkele van mijn Club-leden bij Hebban, heb ik dit boek niet kunnen wegleggen. Het was emotioneel en bracht een hele mooie en duidelijke boodschap over. Estelle Maskame is er dus echt wel in geslaagd om me weer verliefd te laten worden op een van haar boeken! Zoek je dus nog het perfecte boek als tussendoortje? Dan is deze echt iets voor jou!