Persoonlijk

Ik wil dolgraag schrijven, maar ik doe het toch niet

Als sinds ik een klein meisje ben, droom ik ervan verhalen te vertellen. Ik hou ervan mensen iets te laten voelen met de woorden die ik op papier heb gezet. Het is iets magisch om te weten dat mensen geloven en houden van de wereld die jij gecreëerd hebt. Helaas ben ik niet zo’n durver en ben ik bang voor de grote sprong.

Toen ik drie jaar geleden deze blog startte was mijn grote ‘idool’ Vanessa Gerrits van Mijn B.I.E.B. Zij gaf een aantal jaar geleden haar eigen boek Tweedehands Vleugels uit en vandaag schrijft ze aan het slotdeel van die serie. Haar lef om zelf (helemaal zelf) een boek te publiceren is mij altijd bijgebleven en daardoor krijg ik zelf ontzettend zin om te schrijven.

Ik heb de kriebels

In 2015 en 2016 ging ik naar het Summer Camp van Storm Publishers en ik kreeg daar oprecht de schrijfkriebels. Door de leuke workshops, feedback en eensgezinde kamergenootjes schreef ik een kortverhaal (eigenlijk een scène) waarbij mijn hoofdpersonage nog zoveel te vertellen heeft. Sinds ik in 2016 Sam op papier heb gezet, is ze nog steeds niet uit mijn hoofd. Telkens wanneer ik aan schrijven denk, denk ik aan haar verhaal. Dus ja, er zijn héééél veel kriebels om te schrijven en nooit meer te stoppen.

Ik krijg de kriebels

Eén van mijn sterke eigenschappen is dat ik mezelf ontzettend goed ken. Helaas wil dat ook zeggen dat ik gewoon wéét dat ik het verhaal van Sam na een tijdje in de koelkast zal laten staan omdat ik het simpelweg te druk heb met school, de leesclub en mijn blog. Ik weet dat sommige mensen die dingen combineren, maar ik weet dat ik dat écht niet zou kunnen. “Maar dat is een flauw excuus.” zeg je dan. Ja, dat is waar. Maar ik heb liever dat het verhaal van Sam verder leeft in mijn hoofd dan dat het ergens tragisch sterft op pagina 101.

Ik kan wel wat tips, motivatie en getuigenissen gebruiken

Zit je in hetzelfde schuitje zoals ik of heb je net dit stadium gepasseerd? Ik wil graag van je horen. Tips & tricks voor het combineren van werk en schrijven zijn heel erg welkom. Of heb je zin om je eigen ervaring te delen? Ik luister heel erg graag! Hoe combineer je in godsnaam schrijven met al het andere in de wereld? Tell me!!!

 

9 thoughts on “Ik wil dolgraag schrijven, maar ik doe het toch niet

  1. Hey Audrey!
    Ik ga het niet té lang maken, want ik kan hier echt wel heel erg lang over doorgaan, maar als je meer wilt horen, dan weet je me wel te vinden 🙂
    Ik begon met schrijven toen het einde van het vierde middelbaar voor mij naderde. Dat betekent concreet dat ik nu iets langer dan vijf jaar schrijf. (De eerste schrijfsels, laat ik je dat alvast zeggen, zijn qua stijl echt afschuwelijk. Maar tegenwoordig gaat het beter, vind ik…)
    In die tijd keek ik al redelijk wat tv-series en las ik heel erg veel boeken – meer nog dan nu. Ik zat toen ook al langer met het idee om echt te schrijven in mijn hoofd, maar net als jij dacht ik niet dat ik er de tijd voor zou hebben.
    Uiteindelijk ben ik wél begonnen, en wel doordat een klasgenoot van me vertelde dat hij ook aan een verhaal bezig was. Dit klinkt nu misschien wel heel erg naäpend, maar toen hij dat zei dacht ik gewoon, “Als hij er de tijd voor kan maken, waarom ik dan ook niet?” En ik heb die tijd ook kunnen maken.

    Verder ga ik eerlijk zijn: ik zit ondertussen iets meer dan een jaar op een website met allemaal jonge aspirant-schrijvers, en iedereen is verschillend. Zelf schrijf ik een verhaal AL-TIJD af, punt. Er zijn andere mensen die hun verhalen zelden of nooit af schrijven. Dus als je iemand bent als ik, heb je geluk – anders… minder geluk. Dus dat moet je echt zelf beslissen 🙂
    Mijn ervaring is wél dat ze hun verhalen niet afmaken omdat ze gewoon geen zin of inspiratie meer hebben, en NIET doordat ze geen tijd meer hebben om te schrijven. Iedereen die ik ken, en ikzelf ook, MAAKT gewoon tijd, omdat het, net als al de rest, gewoon een deel van ons leven, een hobby is. En wij vinden het die tijd waard.

    Hier rond ik al maar af – dit is al langer dan ik wilde hahaha 😀
    Nog twee dingetjes: 1) Ik heb Sam trouwens altijd een knappe naam voor een meisje gevonden 😉 2) Veel succes voor als je toch begint 🙂

    1. Haha, het was wel best wel lang! Maar heel erg bedankt voor je comment! Ik schrijf eigenlijk altijd in mijn vrije tijd voor mijn blog en als ik nog wil lezen, schiet er niet meer zo heel veel tijd/zin over om aan iets anders te beginnen. Het is een stom excuus, dat is waar, maar ik hou zo veel van bloggen. Ik zou niet meer zonder me kunnen. Moest ik geen blog gehad hebben, zou ik al lang mijn gedachtes op papier hebben gezet (dat is wat ik deed voor mijn blog). Maar ik wil graag tijd vrijmaken, maar meestal vind ik die heel moeilijk. 🙁 Ga je ooit zelf eens een manuscript insturen of heb je dat al gedaan?

      1. Ja, het draaide wat langer uit… Hier kan je ook zooo veel over zeggen!
        Hmmm ja, ik snap wel wat je bedoelt. Op een gegeven moment krijg je echt wel veel te doen, en ik kan me voorstellen dat een blog onderhouden ook goed wat tijd vergt! Eerlijk gezegd, het werkt in de omgekeerde richting ook: er zijn al verschillende mensen geweest die me hebben gevraagd, ‘Tim, waarom begin je geen blog?’ Jaaaa… op een moment komen er echt wel keuzes, helaas, maar ik probeer ze wel zo lang mogelijk uit te stellen. Dus ik vind het geen stom excuus hoor 😉
        *kucht zeer gegeneerd* Ik heb ooit een keer iets ingestuurd, een jaar of drieënhalf, vier geleden nu, denk ik. Dat was het eerste verhaal dat ik afgewerkt had (een trilogie) en ik was er echt supertrots op. Maar geloof me, ik was zestien toen ik daaraan begon en op die leeftijd ben je praktisch een wonderkind als je effectief iets degelijks op papier krijgt. Dus, nu ja, laten we het erop houden dat dat rotslecht was, achteraf bekeken. Ik had totaal geen stijl, het was allemaal stom geschreven,… Dus ik werd afgewezen – wat ik toen wel verwachtte en wat ik nu ook zeker begrijp! Maar ik ben van plan om nog eens een keer te proberen, wanneer ik het herschreven heb – zodat het goed is hahaha. 😀 Maar dat gaat pas over een paar jaar zijn, als mijn huidig project af is.
        (PS: Sorry als ik nu een beetje cryptisch ben, maar ik praat niet in detail over mijn verhalen in het openbaar, waar iedereen het in principe kan lezen. Ik kan je wel meer vertellen, maar dan moet je me privé contacteren.) 🙂

  2. Aaaaaaaw maar jij bent mijn idool wat leescluborganisatietalent betreft hoor! ^^ <3 Nee maar serieus, toen ik nog op school zat had ik ook nooit genoeg tijd/fut/whatever om iets af te schrijven en zijn heel veel leuke verhaalideetjes inderdaad halverwege een stille dood gestorven … Dus ik snap die angst.

    MAAR er is licht aan het einde van de tunnel! Want in andere levensfases heb je misschien meer rust om je er volledig op te storten + dit las ik onlangs nog op writerscommunity: schrijver worden is niet zoals ballerina of topmodel worden, er staat geen vervaldatum op 🙂 In dezelfde adem raad ik writerscommunity.nl toch ook echt wel aan, zoveel gelijkgestemde zielen en tips enzo, dat motiveert echt enorm! Misschien eens een proefabo proberen voor een maandje ofzo?

    1. Wel ja, ik wil wel graag eens een proefdingetje, maar ik weet dat ik dat nu toch niet zo heel veel ga gebruiken. Ik ga nu ook schrijven voor een magazine, met m’n blog erbij, vind ik de tijd gewoon echt niet. En dat vind ik heel erg… Maar ik vind het altijd geweldig wat jij doet! Zoveel schrijven en leuke dingen schrijven. 😉

  3. Ik ken je gevoel. Maar mijn probleem is dat ik een tekort aan zelfvertrouwen heb. En veel te kritisch ben voor mezelf. Ik schrijf supergraag, anders was ik niet opnieuw begonnen met bloggen. Ik ben momenteel ook bezig met een eigen verhaal dat ik op een dag naar een uitgeverij hoop te sturen. Want dit is toch echt wel mijn droom 🙂

    1. Ja, ik ben denk ik ook altijd te kritisch als ik schrijf. Al schrijf ik wel graag aan één stuk door zonder te denken hoe het zit met m’n grammatica en zo… IK hoop dat je droom ooit eens uitkomt! Gewoon schrijven!

  4. Ik begrijp je wel, Audrey. Mij lukt een combinatie van school, lezen en schrijven, maar ik heb verder dan ook geen hobby’s. (Misschien klinkt dat zielig, maar ik vind het allemaal geweldig.) Van het lezen van boekenblogs krijg ik soms de kriebels om er zelf ook één te starten, maar ik weet gewoon dat mijn schrijven er dan onder zou moeten lijden, dus doe ik het toch maar niet. Want ik hou van het verhaal dat in mijn hoofd leeft en wil dat ook op papier. Mijn vrije tijd zijn gewoon boeken. Na huiswerk schrijven. Vrije avonden schrijven. In vakanties schrijven. (En lezen, niet vergeten.) Ik zit nu toch al in de helft van het slotdeel van mijn trilogie en deel één heb ik inmiddels op bol.com gezet (niet dat het echt goed verkoopt, maar ik ben dan ook vreselijk in promotie voor mezelf maken. Hoe moet dat zelfs zonder opschepperig over te komen? Voor mij is het belangrijkst dat mijn vriendinnen het lezen en er enthousiast over zijn, en dat zijn ze.), dus mijn systeem werkt wel.
    Ik zou je heel graag willen helpen, maar mij zou het absoluut niet lukken om ook nog eens een leesclub en een boekenblog bij te houden. Ik vind het al knap van je dat je dat kunt.
    Proberen extra tijd vrij te maken zeker? Ik weet het, dat lukt waarschijnlijk niet. Hopelijk heeft iemand betere tips. Maar ik hoop voor jou dat je ooit aan schrijven toekomt.

    1. Jij schrijft inderdaad in je vrije tijd… Ik blog in mijn vrije tijd. Dat is waarschijnlijk een van de grootste redenen waarom ik écht geen tijd vind om aan iets te beginnen en het af te maken. Ook ben ik een beetje bang. Ik geef het eerlijk toe. Ik hoop dat ik in de toekomst wat meer tijd zal kunnen vinden, maar het lijkt alleen maar drukker en drukker te worden. *help!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.