Elke maand verdienen Nederlandse auteurs een spotlight op The Confession of a Book Nerd. In de rubriek ‘Ik beken’ kom je alles te weten over hun schrijfdromen, schrijfsels en verlangens. Deze maand: Bernadette Lugies 

Bernadette is een drieëndertig jarige eigenwijze dame met een voorliefde voor verhalen. Ze heeft een andere kijk op de wereld dan de meeste mensen om haar heen, dat maakt haar uniek en vreemd tegelijk. Ze schreef Het Claiming Ritueel, die in januari 2019 verscheen.

 17jaar geleden kwam de wereld stil te staan door een elektromagnetische puls.
Sophie’s dorp werd overgenomen door het leger en de generaal bepaalde vanaf dat moment wat er gebeurde in het dorp.
Maar het is nu 17 jaar later en Sophie is het ouderwetse denken meer dan zat. Ze verzet zich tegen het leger en het claiming ritueel.
Ook begint ze steeds meer te twijfelen aan de woorden van de generaal en het doel van het leger in haar dorp.
Tot overmaat van ramp wordt ze door de generaal verplicht om samen te werken met de arrogante luitenant Jason Bane.
Na een korte ontmoeting met de rebellenleidster wordt haar wereld op zijn kop gezet.
Ze twijfelt over de dood van haar vader en het ware verhaal achter de betrokkenheid van de rebellen bij zijn dood.
Lukt het Sophie om trouw te blijven aan zichzelf nu haar leven zo verandert. En wie kan ze nog vertrouwen in het dorp?

Was het altijd je droom om schrijver te worden?

Nee, ik wilde de ene dag badjuffrouw worden en de dag erna juffrouw en de dag erna F16 piloot. Ik vloog als kind altijd heen en weer tussen wat mijn beroep later zou worden.

Maar ik heb wel van jongs af aan verhalen geschreven en verzonnen. Maar het is niet mijn intentie geweest om schrijfster te worden. 

Wat is het eerste verhaal dat je ooit hebt geschreven? (Het hoeft niet per se een afgewerkt boek te zijn!)

Het eerste verhaal wat ik ooit heb geschreven was een verhaal over een horrorvakantie die ik zelf had meegemaakt (ik  was een jaar of acht). Tijdens de vakantie werd ik door een bij gestoken, vlak onder mijn oog waardoor ik de vakantie met een dicht oog heb gelopen. Iedereen van de familie kreeg wel iets (griep, zonnesteek etcetera).

Ik heb het in een verhaalvorm gezet en verwekt alsof de camping terugvocht. Ze was het zat dat er altijd caravans in haar mooie bossen stond. Dus ze stookte de zon op en fluisterde tegen de bijen dat ze mensen moesten steken.

Heb je nog onafgewerkte manuscripten liggen waar je graag nog eens in zou willen duiken?

Jazeker. Het heet See No Evil (werktitel) en ik heb het geschreven voor een schrijfwedstrijd. Ik denk dat het verhaal wel potentie heeft. Maar ik ben momenteel eerst nog bezig met het tweede deel van De Nieuwe Wereld.

Wat is het advies die je jezelf zou willen gegeven hebben in het begin van je schrijverscarrière?

Maak een schrijversboekje waarin je alles van je verhaal zet. Karakters, tijdlijnen, ideeën en gesprekken die je je karakter wilt laten voeren. Het maakt het zoveel makkelijker om dan af en toe even terug te kijken in welke richting je moet gaan en of je nog met de juiste tijdlijn bezig bent.

Hoelang doe je erover om een boek te schrijven?

Het schrijven zelf heeft maar 4 maanden geduurd. Maar het hele proces eromheen voordat je kunt beginnen met schrijven heeft ongeveer een jaar geduurd. De afwerkfase was ongeveer een half jaar.
Dus voordat ik mijn boek echt in mijn handen had, was ik 2 jaar verder.

Zijn er boeken die je graag had geschreven (behalve Harry Potter)?

Er zijn genoeg pareltjes op de wereld waarvan ik denk: “Die had ik graag willen schrijven.”

Hof van Doorns en Rozen-serie is daarvan een voorbeeld. Zelf ben ik fan van Sarahs schrijfstijl en haar woordgebruik. De Vampire Academy is ook een serie die ik heel erg graag had geschreven. De karakters zijn fantastisch uitgewerkt en realistisch ondanks dat het Dhampiers en Moroi zijn.

Wat is het mooiste dat is gebeurd sinds je een schrijverscarrière bent begonnen?

Ik heb voor Het Claiming Ritueel een boekpresentatie gehouden. Iets waarvan ik nooit dacht dat ik het zou kunnen doen. Ik hou namelijk niet van spreken in het openbaar, maar ik heb toch mijn verhaal verteld aan zestig mensen.
Ook vind ik de foto’s die boekbloggers maken en de moeite die ze nemen om me te vertellen wat ze van het boek vinden, echt wel speciaal. Ze maken gewoon tijd in hun drukke agenda om me op te zoeken en te mailen of te chatten.

Wat staat er nog op je bucket list als het om schrijven gaat?

Ik wil nog heel graag de cursus teksten corrigeren van Chinouk doen. Ik denk dat het zeker een toegevoegde waarde is voor elke auteur om jezelf bij te scholen.

Een schrijversvakantie lijkt me ook wel wat. Drie weken lang op een prachtige locatie en dan alleen maar schrijven, schrijven en schrijven.

Wat moet een schrijver nog doen (behalve schrijven) waar lezers nooit over nadenken?

Weet waar je over praat als schrijver. In mijn verhaal bevindt Sophie zich in een wereld zonder elektriciteit. Maar hoe komen ze dan aan water en medicijnen? Je moet zorgen dat je verhaal qua technische feiten ook klopt. Sophie krijgt ook te maken met het leger. Als ik aangeef dat de generaal een bevel aanneemt van een korporaal, komt dit niet logisch over. Het is juist andersom, dus het is erg belangrijk om onderzoek te doen. Het schrijven van het verhaal is eigenlijk maar een heel klein onderdeel.

Twee dilemma’s

Zien dat lezers ezelsoren maken in je boeken ofeen een-ster-recensie moeten lezen.

Eigenlijk vind ik beide niet erg. Het is op dat moment hun eigen boek, ze mogen ermee doen wat ze willen. Het is zonde, dat wel, maar alsnog hun eigen boek.
Het klinkt misschien gek, maar ik geloof niet in een een-ster-recensie. Als iemand een ster geeft, dan heeft die persoon daar een reden voor. Dat kan zijn dat het verhaal niet goed is opgebouwd of wellicht lag het verhaal hem/haar niet. Als degene die me de een-ster-recensie geeft me ook wat ik in de toekomst kan verbeteren, dan zie ik dat als waardevolle informatie.
Is het een “Ik vind de auteur niets en het boek niets” recensie, dan heb ik er niets aan.

Voor altijd verliefd zijn op een van de personages die je gecreëerd hebt of  de kat van de buren is je creepy stalker die je overal achtervolgt en aanvalt als je niet goed oplet.

Ik heb het niet zo op katten haha. Dus ik zou dan toch echt voor altijd verliefd gaan.

Verliefd zijn kan een leuk gevoel zijn, je fantasie slaat op hol en je hartslag slaat lekker mee. En je weet diep vanbinnen wel dat het niets wordt omdat hij/zij van papier is. Het lijkt een beetje op de tienerverliefdheid die je op een popster hebt. Daar komen we ook allemaal vanzelf uit.

Het boek Het Claiming Ritueel kun je verkrijgen via (online) boekhandel. 
Het Claiming Ritueel | Bernadette Lugies |Sweek |9789463672801 | 314p.