Book Nerds

IJskoffie met Vanessa Gerrits – part 1

Vanessa Gerrits is vooral bekend van haar boekenblog Mijn Brein is een boekenkast. Maar wist je ook dat ze in 2013 haar eerste boek, Tweedehands Vleugels, als selfpubber uitgaf en het nu in 2016 opnieuw werd uitgeven bij een al net zo straffe uitgeverij, Dutch Venture Publishing? Ik had de kans om alles wat er maar in me opkwam te vragen aan deze geweldige blogster en schrijfster, dus benieuwd wat Audrey allemaal heeft ontdekt?

Het verrast je of niet, maar Vanessa is al een net zo’n  enthousiaste lezer als ik. Ik heb haar voor het eerst leren kennen op de allereerste leesclub van Dear Book Nerd Book Club. Het was dus eens een geweldige ervaring om Vanessa alles te vragen over haar boeken én niet te vergeten haar blog. Hier gaan we dus met de eerste vraag.

1. Omschrijf jezelf in 5 woorden.

(Na een lange uhm en veel gegiechel  op de recorder…) Boeken, katten, bloggen, schrijven en engelen.

2. Droomde je al van kinds af aan van schrijven?

Niet zozeer dromen in het begin, ik heb wel altijd graag optelstellen geschreven voor school.Vroeger wou ik eerder tekenares worden, dat vond ik een goed woord ik mijn hoofd. En misschien zelfs paleontoloog. (Voor degenen die niet weten wat het is: een paleontoloog is een wetenschapper die het leven in vroegere tijden bestudeert. Hij of zij doet dat door resten van levende wezens die vroeger op aarde of in zee voorkwamen, te verzamelen, een naam te geven en verder heel goed te bestuderen. Die resten worden fossielen genoemd.) Maar eigenlijk was schrijven iets wat ik altijd graag deed.

3. Hoe ben je dan eigenlijk begonnen aan je eerste boek, Tweedehands Vleugels?19025113

Door Twilight (het perfecte antwoord, volgens mij)! Ik had Twilight gezien in de cinema en toen ik de boeken had gelezen, dacht ik: “Dat ik ook wel eens proberen!”. Eerst heb ik een verhaal geschreven dat niks is geworden en dat heb ik dus nooit uitgeschreven. Het was dus een flop, maar op zich is het wel een goede manier om je schrijfstijl eens te testen. Je moet ergens beginnen. Maar dus daarna ben ik aan Tweedehands Vleugels begonnen. En die heb ik uitgeschreven!

4. Heb je dan een beetje struggles gehad tijdens het schrijven?

Hmm, niet echt eigenlijk. Het eerste boek ging vlot, in die zin dat het té vlot ging. Ik had veel te veel woorden. Ongeveer 130.000 woorden in de eerste versie, dus veel te lang, want een gemiddeld YA-boek is 80.000 woorden. Ik heb dus keihard moeten schrappen: echt volledige verhaallijnen, personages,… Het was gewoon te lang om ooit uitgegeven te worden. Dan heb ik het teruggebracht naar 93.000 woorden. Het schrappen was eigenlijk mijn grootste struggle. Maar het was eigenlijk een goede oefening, want nu schrijf ik veel meer concised en to the point. Dus nu schrijf ik soms scènes die voor het personage wel belangrijk zijn, maar voor het verhaal eigenlijk niet. Op die manier leer je je personages kennen, en als de scène dan geschrapt wordt, helpt het wel voor jezelf.

5. Heb je het manuscript van Tweedehands Vleugels dan opgezonden naar uitgeverijen?

Ja, ik heb het naar twee uitgeverijen gestuurd, WPG Uitgevers en Kramat. Maar toen had ik zoiets van: “Laat maar, ik doe het wel zelf.”. Ik had er geen geduld voor eigenlijk en toen ik kende het wereldje ook niet echt. Nu zou ik wel weten naar welke uitgeverij ik het moet zenden, maar toen niet echt en ik vond daarover ook niet echt informatie. Ik had eigenlijk  niet echt zin om nog eens te wachten op nog een afwijzing van een uitgeverij. Dus ik besloot om alles zelf te doen en zo ik had alles zelf in de hand.

6. Hoe heb je het dan voor elkaar gekregen om je eigen boek uit te geven?

Ik deed het via Brave New Books van Bol.com en dat was eigenlijk heel gemakkelijk. Er bestaat daar speciaal een platform voor. Ik heb dan zelf mijn cover gemaakt, want ik heb het voordeel dat ik nog een beetje kan photoshoppen. Anders had ik misschien iemand moeten inhuren of zo. (Het is echt een geweldige cover trouwens!)

De eindredactie heb ik laten doen door een vriendin van mij, want ik werkte zelf als copywriter. Destijds hadden we dus ook een eindredactie en toen had ik een collega die dat graag wou doen voor mij. Zij redigeert nu ook al mijn boeken, maar vooral op spelfouten.

Mijn eerste boek had niemand gelezen eigenlijk, behalve mijn vriend, mijn beste vriendin en de eindredactrice. Ik had toen nog geen proeflezer of niets. Ik durfde het niet echt goed door andere mensen laten lezen. Wat toch heel gek is, want dan gooi je het meteen voor de wolven.2

7. Heb je dan ook bijvoorbeeld op marketingvlak zelf recensie-exemplaren naar bloggers gestuurd?

Ja, digitaal. Ik weet niet meer echt hoe ik daartoe gekomen ben, want ik had zelf mijn blog eigenlijk een beetje opgestart als promotie voor mijn boek. Dan kon ik schrijven over dingen zoals “Hé, mijn boek is uit.” en dit en dat. En daardoor heb ik dus wat andere bloggers leren kennen. De allereerste bloggers die mijn boek gerecenseerd hebben, zijn Anneke van een Letter meer graag en Lilian en Emmy van Zon en Maan. Toen begonnen dus ook gaandeweg mensen zelf te vragen naar recensie-exemplaren. Zelf vroeg ik ook aan de bloggers die mij volgden en mijn boek graag wouden lezen, ze me maar een mailtje moesten sturen.

8. Is het dus belangrijk om als selfpubber de marketing zelf in handen te nemen?

Ja, zeker! Want het heeft me echt wel goed geholpen toen!

9. Gelukkig waren de recensies dan positief!

Ja, tuurlijk, want ik wist eigenlijk niet echt hoe ze zouden reageren. Er hadden zo weinig mensen het boek op voorhand gelezen en de mensen die het dan wel hadden gelezen waren een beetje bevooroordeeld… Het was dus echt wel heel spannend. Ik weet nog dat de eerste recensie van Anneke online is gekomen op mijn verjaardag en ik was toen heel blij dat het positief was! Gelukkig, halleluja! Als het dus slecht was geweest, had ik misschien een beetje geweend. Een heel klein beetje maar. (Hmm, heel  geloofwaardig dat kleine beetje…)

10. Akward Question: verkocht je boek goed?

Naar mijn maatstaven wel, want ik was al verbaasd dat er überhaupt 5 mensen geld wouden betalen voor woorden die ik geschreven had. Dus iedere lezer, iedere koper is voor mij YES YES YES! Dus voor mij wel, al weet ik niet als dat voor anderen zo is. Van ongeveer de twee boeken samen en de e-books waren er ongeveer 350 verkocht. (Nu kunnen het er al wat meer zijn, want Vanessa houdt het niet echt bij.) Wat eigenlijk zo heel veel is, maar uiteindelijk was het boek alleen maar te koop op Bol.com.

11. Ben je blij dat je toen gekozen hebt om de stap om je boek zelf uit te geven te nemen?

Ja, ik vond dat wel leuk omdat ik dan een beetje mijn eigen kunnen hebt kunnen testen. Zelf de cover maken en de marketing. Ja, ik heb veel bijgeleerd, want ik werk ook zelf in de marketingsector. Het was dus leuk om meer thuis te zijn in de wereld van Facebook, Twitter, blogs… Op professioneel vlak is het dus altijd goed om daar meer over te kennen eigenlijk.

Copy of Ijskoffie
THE HAPPY RELEASE!

 

12. Kwam dat mailtje van Dutch Venture Publishing verwacht of onverwacht?

Toch wel onverwacht eigenlijk, omdat het al zo lang geleden (2011) was dat ik Tweedehands Vleugels heb geschreven en geselfpublished  op eind 2013. Het is dus al een heel eind op de markt. Ik had ook niet echt de ambitie om daar nog een eigen uitgeverij voor te zoeken, want ik dacht dat daar ook niet echt interesse in zou zijn omdat het al uitgebracht was. Maar het mailtje van Jen! Wauw. Eerst dacht ik echt: “We zien wel.”. Maar toen bleek het echt te zijn en is het allemaal heel snel gegaan. Jen (uitgeefster van Dutch Venture Publishing) heeft dat super opgevolgd allemaal: hier en daar wat verhollandst en de cover wat aangepast. Ik vond ik de cover aanpassen heel moeilijk, want het was tenslotte mijn ‘baby’ loslaten.

13. Zijn er dingen die je veranderd hebt aan de tekst in de tweede editie van Tweedehands Vleugels?

Ikzelf persoonlijk niet echt. Ik ben er wel nog één keer helemaal doorgegaan om te kijken of er nog ergens een typfout stond en dan hier en daar nog een klein zinnetje aangepast. Dan is het eigenlijk naar Jen gegaan en die heeft het dan nog een beetje vernederlandst. Hier en daar een woordje dat echt té Belgisch was, verandert. Uiteindelijk heeft Chinouk dan de eindredactie gedaan.

Zou jij zelf ooit je eigen boek uitgeven?

PS: dit is nog niet het einde van het interview! To be continued!

 

4 thoughts on “IJskoffie met Vanessa Gerrits – part 1

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.