Books

Hmmm, een tegenvaller

Iedereen kent dat gevoel van YES, nu ga ik me amuseren met een boek die keicool lijkt, maar helaas blijkt het een grandioze flop te zijn. Wat moet je dan doen: doorbijten of hem geven aan een vriendin die het misschien wel iets zou vinden?

Soms moet je doorbijten

Bij sommige boeken slaagt de schrijver er gewoon niet in om je vanaf de eerste hoofdstukken mee te sleuren. Jammer! Toch is het slim om door  te blijven lezen want er kan altijd iets megacools gebeuren die iedereen wegblaast. De IJzerkoning van Julie Kagawa is daardoor één van de leukste fantasy-boeken die ik ken. In het begin kwam het boek traag op gang maar naarmate het einde naderde, zat ik op het puntje van mijn stoel (en zwijmelde ik helemaal weg door Ash).

Maar je hebt ook omgekeerde gevallen: in medias res met een matig midden. Ja, iedere fervente lezer kan wel een paar boeken opnoemen die meteen met bibberende spanning beginnen, maar die dan afzwakken in het midden. Bij die boeken moet je gewoon door het lastige middenstuk heen en moet je hopen dat het einde je niet teleurstelt.

Helaas, mijn tanden zijn kapotgebeten

Sommige verhalen, schrijfstijlen, personages of vertelwijze liggen je gewoon niet en dan helpt zelfs doorbijten niet meer. Ik heb recentelijk nog opgehouden met boeken na de eerste 100 pagina’s omdat ze me niets zeiden. Jammer, want de meeste waren boeken die een YA-lezer zeker zou aanraden. Van deze boeken is meestal geen recensie op mijn blog verschenen want ik kan natuurlijk geen recensie schrijven over de eerste 100 pagina’s. Het enige wat ik kan zeggen is dat sommige aspecten van het boek me zo irriteerden dat ik het boek niet meer wou uitlezen. Benieuwd welke boeken me een beetje teleurgesteld hebben?

Wij leugenaars van E. Lockhart

Dit boek is een hype en dat valt niet te ontkennen, maar van dit boek houd je of je houdt er niet van. Ik houd er absoluut niet van. Normaal gesproken verkies ik een originele schrijfstijl, maar die van Lockhart lag me helemaal niet. Korte, abrupte zinnen en haar niet-chronologische vertelwijze hebben mij doen stoppen na pagina 50. Jammer, want het boek heeft een mysterieus einde waarover iedereen moet liegen en die had ik natuurlijk graag te weten gekomen. Helaas kon ik het niet opbrengen om verder te lezen. Sorry.

Vampyrus Academicus van Richelle Mead

Dit boek had absoluut mijn hart kunnen stelen als Rose, een van de hoofdpersonages, niet zo arrogant was. Elke pagina die ik las, deed me meer en meer aan haar ergeren. Dit is ook een jammer geval want meestal ben ik direct verkocht aan een boek als er vampieren in voorkomen. Maar ook met Richelle Meads schrijfstijl en verhaal was helemaal niets mis. Had ze Rose maar niet zo irritant gemaakt…

Teardrop van Lauren Kate

Teardrop is een uitzondering want dit boek heb ik wel uitgelezen. Maar hoe! Eerder was ik ook al begonnen aan Fallen maar na een de eerste hoofdstukken viel het me op dat Lauren Kates schrijfstijl een beetje te saai is naar mijn smaak. Toch had Teardrop, die een heel origineel verhaal vertelt, me kunnen overhalen om nog eens een boek van Lauren Kate uit te proberen. Maar ook in dit boek schreef Lauren Kate ietsje te gedetailleerd waardoor de lezer (ik) soms in slaap dreigde te vallen. Ongeveer in het midden van het boek heb ik dan de ideale oplossing bedacht: sla gewoon 70 pagina’s over. Dat heb ik dus gedaan en ik had helemaal niets gemist!

Ik kan wel nog een paar boeken opsommen die ik helemaal niet leuk vond. Maar meestal vallen de boeken die ik uitkies in mijn smaak en ben ik een gelukkige lezer. Ook lees ik wel graag een boek uit die niet helemaal mijn genre is want dan kun je leren uit andermans fouten als je zelf een beginnend schrijver bent.

Welke boeken waren echt niets voor jou?

3 thoughts on “Hmmm, een tegenvaller

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.