Review

Het Zomerhuis | Ann Brashares

Auteur: Ann Brashares
Vertaler: Lia Belt
Uitgeverij: De Fontein | Jeugd
ISBN: 9789026143397
Pagina’s: 336
Prijs: 15,99
Samenvatting:

Sinds hun geboorte delen Sasha en Ray drie halfzussen, een zomerhuis en één slaapkamer. Sasha’s vader was ooit getrouwd met Rays moeder, maar sinds hun scheiding ontlopen ze elkaar. In hun zomerhuis komen ze nu met hun nieuwe gezinnen, maar nooit tegelijk. Zo komt het dat Ray en Sasha in hetzelfde bed slapen, zonder elkaar ooit ontmoet te hebben. Toch intrigeert die andere kant van de familie.

Door een onverwachte ontmoeting, een explosief familiefeest en een lang verzwegen geheim wordt alles op zijn kop gezet. Kan er uit deze chaos ook iets moois ontstaan?

Mijn mening: 6/10

Ik mocht Het Zomerhuis lezen voor onze Hebban Spot We love YA. Samen met Iris hield ik mijn allereerste buddyread ooit en dat was een groter succes dan ik had verwacht. Ik hou er niet zo van dat ik verplicht moet lezen, maar samen met iemand hetzelfde boek lezen én erover praten was echt wel een goede drijfveer. Ik heb daar echt van genoten. Maar heb ik ook van Het Zomerhuis genoten?

Het Zomerhuis is niet zo luchtig als de titel je laat denken. Tja, gescheiden ouders met heel wat kinderen die nog steeds een huis delen? Daar kan er gewoon niets luchtigs aan zijn. Omdat mijn ouders ook gescheiden zijn, kon ik me heel goed identificeren met de kinderen van die twee stomme mensen. En toch vond ik dit boek niet zo goed als ik zou hebben gewild, ook al had het zoveel potentieel.

Als eerste was ik echt geen fan van de relatie tussen Ray en Sasha. Ray is een van de hoofdpersonages in het boek, maar telkens wanneer zijn stukje aan de beurt was, had ik iets van ‘Jongens, toch…’. Hij kan maar niet ophouden over de geur van Sasha. Echt waar. In hoofdstuk 1 zegt hij het al minstens 5 keer. Ik snap niet hoe je zo geobsedeerd kan zijn door iemands geur.  Ook vond ik hun relatie een beetje té voorspelbaar, té mooi. Ze denken duidelijk niet echt na over wat hun relatie kan betekenen en één van hun laatste scènes in het boek was gewoonweg bah.

Ten tweede, ik vond dit boek best wel voorspelbaar. Er is maar één moment geweest dat dit boek me oprecht heeft geschokt. (En daar was ik niet heel erg blij mee.) Alle plottwisten die de schrijfster in het boek heeft gestoken zag je van ver aankomen. Toch vond ik het boek op een of andere manier wel spannend genoeg om verder te lezen.

Als laatste was ik niet echt fan van het feit dat Brashares op sommige vlakken heel erg diep ging en op andere weer niet. Bij sommige gebeurtenissen of dingen die gezegd werden, hamerde ze door. Terwijl ze bij andere iets begon en het niet afmaakte. Ik heb nog een paar vragen nu ik het boek heb uitgelezen en tja, ik hou er niet van dat ze nog onbeantwoord in mijn hoofd zitten.

Maar desondanks die grote ergernissen, was er wel heel wat goeds aan het boek. Zo heb ik het boek in no time uitgelezen! Ik wou telkens weten wat er zo aan de hand was met de familie en waarom ze zo zijn geworden. Van mijn eigen ouders heb ik nog steeds geen antwoord, maar hier in het boek eigenlijk ook niet. Ik snap dat deel dus wel. Ook vond ik het feit dat dit boek meerdere hoofdpersonages heeft die elk hun verhaal te vertellen hebben, echt heel erg geweldig! Zo had je een kijk op het leven van de andere gezinsleden en kon je sommige van hun keuzes oprecht begrijpen. Ook was het boek zeer erg mooi geschreven. Ik kon er niet echt iets op aanmerken, want ik hield ontzettend van de schrijfstijl.

Het Zomerhuis is het boek voor de uberromantische lezer. Brashares verkende graag de dieptes, maar vermeed vele (belangrijke) gebieden. Ondanks mijn vele bezwaren heb ik wel van het boek genoten. Maar eindelijk was het toch niets voor mij.

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.