Let op: deze recensie kan spoilers bevatten over de voorgaande delen (Duizend Stukjes met jou & Tienduizend hemels boven jou).

Auteur: Claudia Gray
Vertaler: Marjet Schumacher
Uitgeverij: HarperCollins Holland
Prijs: €15
ISBN: 9789402723106
Samenvatting:

Sinds haar ouders de Vuurvogel hebben uitgevonden, een apparaatje waarmee je door verschillende dimensies kunt reizen, heeft Marguerite al heel wat gevaren getrotseerd. Inmiddels heeft ze ontdekt dat haar oude vijand Wyatt Conley erop uit is honderden universums te vernietigen, met iedereen die daarin leeft. Om dit te bereiken gebruikt Conley zijn ultieme wapen: de boosaardige en gestoorde Marguerite uit een andere dimensie, die de echte Marguerite altijd een stap voor lijkt te zijn. Het wordt een strijd tussen de Marguerites… en er kan er maar één winnen!

Mijn mening: Tienduizend hartjes /10

Sinds augustus 2016 ben ik al volledig in de ban van deze trilogie. Als je mijn voorgaande recensies nog even wil teruglezen, dan weet je onwaarschijnlijk goed dat dit boek al zo lang op mijn verlanglijstje stond. Toen ik het boek dan uiteindelijk in handen had, kon ik het haast niet geloven. Stiekem wou ik er ook niet in beginnen omdat ik zo bang was voor het einde van deze serie. Het is het laatste deel van een trilogie; maar wat eentje zeg.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik nu nog steeds niet weet hoe ik met mijn emoties over het einde van deze serie moet omgaan. Ik worstel een beetje met verdriet (omdat één van de mooiste en unieke series is afgelopen), geluk (omdat het mooier was dan ik had durven dromen en als laatste, verbazing (want hoe is het mogelijk dat Claudia Gray dit boek NOG beter kon maken?). Mijn emotionele strijd in het kort: dit boek was fenomenaal en allemaal om de juiste redenen.

Als je als lezer dacht dat Claudia Gray reeds alles uit haar trukendoos had gehaald in Tienduizend hemels boven jou, dan had je het mis. Net zoals ik. Dit boek was duizend maal spannender, tienduizend maal gewaagder en miljoen maal hartverscheurender. De reis van Marguerite en haar vrienden en familie is nog lang niet afgelopen in dit boek en tja, dat brengt wat geweldige scènes en nieuwe dimensies met zich mee.

Waar ik al altijd over verbaasd ben geweest, is de oneindige harmonie tussen fantasie en wetenschap in dit boek. Het laat me geloven dat alles mogelijk is en dat vind ik een van de sterkste punten aan dit boek. Ja, het is waar dat dimensiereizen in onze wereld niet veel betekenen, maar dit boek laat me geloven dat alles waar is. De wetenschappelijke termen, de verklaringen lijken me zo logisch. Als een echte wetenschapper er ook zo over denkt, dat weet ik natuurlijk niet, maar dit boek is een geweldige staaltje reseach waarvoor ik Claudia zo graag eens voor wil bedanken. Dit boek was niet alleen mijn uurtje rust, maar ik leerde terwijl ook talloze dingen bij.

En een van die dingen was het volgende:

‘Nee, we zullen nooit de volledige controle hebben over ons lot; we zijn allemaal kwetsbaar, voor ongelukken, voor wreedheid, en voor de willekeurige pech van het leven. Maar ik probeer te denken aan hoeveel je wél in eigen handen hebt. We beslissen zelf welke emoties onze bouwstenen zijn, met welke gevoelens we ons universum zullen vormgeven.’ Claudia Gray, een miljoen werelden met jou

Ik heb het gevoel dat deze quote het boek best wel goed samenvat. In het laatste deel  van de serie is Claudia Gray duidelijk graag wat dieper ingegaan op al haar personages. Ik heb andere kanten, zowel duistere als geweldige, leren kennen van mijn meest geliefde personages. Ook keerden we soms terug naar de dimensies die Marguerite in de eerdere boeken had bezocht. Ik moet eerlijk zijn dat ik die Marguerites onbewust in mijn hart had gesloten en toen ik ze eindelijk terugzag. Tja, dan was ik precies het gelukkigste meisje op aarde.

Naast die geweldige diepgang, onverwachte terugziens, was er nog een ding die me aan dit boek vastgekluisterd hield. Wat was dit boek spannend, zeg! Ik heb dit boek geen minuut kunnen loslaten, gewoon omdat er telkens dingen gebeurden die me naar adem deden happen. Ik moest verder lezen en verder, tot ik aan de epiloog kwam en besloot dat ik veel trager moest lezen omdat het boek anders gedaan zou zijn. Ja, het was jammer toen ik de epiloog las, want dan wist ik dat het écht gedaan ging zijn. MAAR het was een geweldige epiloog, die me alle closure gaf die ik nodig had.

Op dit moment wens ik voor Kerstmis dat Claudia Gray besluit nog een aantal boeken te schrijven in deze wereld. Ik hoop het oprecht. Ik wil meer ontdekken over de dimensies en alle mogelijke werelden samen met Marguerite, Paul en Theo ontdekken. Ik wil alles te weten komen. Ik ben nu eenmaal een meisje dat alles wil weten. Ik wil het gewoon. Dat zou zo mooi zijn.  Bijna te mooi om waar te zijn.

Een miljoen werelden met jou is verreweg de mooiste afsluiter van een trilogie dat ik ooit in mijn leven heb mogen lezen. Het is waar. Wauw, ik ben er nog steeds niet goed van en als ik je een goede raad mag geven: als je deze serie oppakt, lees dan niet zo snel zoals ik. Dit boek -deze serie- is puur genieten en dromen. Het brengt je naar plaatsten waarvan je dacht dat je ze nooit zou bezoeken en het voert je mee in de meest onmogelijke versies van jezelf. Tja, het was prachtig. Dank je wel, Claudia Gray en dank je wel, HarperCollins voor het vertalen van dit boek. Zonder die vertaling, was ik nu geen lievelingsserie rijker.