Bekentenis, Persoonlijk

Bekentenis | Ik heb genoeg van die allesverterende liefde in boeken

Er was een tijdperk waarin Edward mijn hart stal en hij het even niet meer terugbracht. Maar stilaan merk ik dat ik niet meer naar zo’n liefde verlang in boeken en laat staan in het echte leven. 

Let op, ik hou van romantiek en ik zeg je: ik ben heel goed in wegzwijmelen bij geweldige romantische verhalen. Echter, de laatste tijd merk ik dat ik steeds meer verlang naar een goed verhaal waarin niet eens alles draait om de verliefdheid tussen twee personen of waarbij de relatie altijd zorgt voor een immense plottwist.

Het verkoopt goed, toch?

Nou ja, ik denk dat zwijmelromans een van de best verkopende boeken zijn op de markt. Ik heb niet de exacte cijfers, maar als je kijkt welke boeken het goed doen in mijn boekhandel, dan zijn het wel boeken met een hoog romantiekgehalte. Op zich geen probleem, want geef nou toe: wie droomt er nu niet weg bij de perfecte relatie?

Niet alleen die romans doen het goed, maar eigenlijk hebben over het algemeen de YA-boeken uit alle subgenres iets romantisch. En weet je, ik ben het best beu dat ik 19 ben en nog nooit een romantische relatie heb gehad met iemand, maar dat elke supergirl uit mijn favoriete series haast besprongen worden door elke jongen die ze tegenkomt. En bovendien is dan ook meestal haar succes te danken aan de hulp van de mannen.

Ik voel me abnormaal

Het is een universeel kenmerk dat je je als tiener soms wel eens het vreemde eendje in de bijt voelt, maar ik moet bekennen dat ik door sommige YA’s dat nog meer voel. De clichés over de universiteit en het middelbaar worden daarin vaak zo versterkt dat wanneer je veel zulke verhalen leest, je oprecht denkt dat het echte leven zo hoort te zijn. EN. DAT. IS. NIET. ZO. En ik blijf het me mezelf maar vertellen. Maar hoe vaak ik het ook doe: ik blijf het tegenkomen op social media en in alle boeken die ik lees. Dus ik wat ik mezelf vertel, is dat dan misschien toch niet zo waar?

Ik verlang naar wat méér

Want er moet toch meer zijn? Er moet toch meer zijn dan liefde. Er moet toch meer zijn dan die perfecte illusie? Oké, het neemt een belangrijk deel van het leven van een mens in, maar mogen er ook niet verhalen zijn over sterke innige vriendschappen die de wereld veroveren? Of mogen er geen verhalen zijn over tieners die hun weg proberen te vinden in de liefde en seks zonder dan het eindigt in een sprookje? Of mogen er geen verhalen zijn over meisjes die zich eenzaam voelen, maar toch hun eigen kracht terugvinden zonder dat een jongen daarbij moet helpen?

Ik weet het eigenlijk niet. Ik denk dat we als publiek van YA graag boeken lezen die net iets specialer zijn dan ons eigen leven, want ik geef eerlijk toe dat ik ook graag droom. Mijn probleem met de YA op de Nederlandse boekenmarkt is dat ik tegenwoordig vaak  heel onrealistische verwachtingen krijg van de wereld. Bovendien heb ik ook het gevoel dat bijna elke korte inhoud van een boek begint met: personage X heeft heel veel problemen, maar dan komt knappe Y opdagen. Maar de problemen die een tiener vandaag de dag heeft worden niet opgelost door de komst knappe Y, maar door de tiener zelf én dat mis ik in boeken. Kan er eens geen verhaal zijn waarbij een personage zichzelf uit de knoop weet te worstelen zonder dat een romantische relatie moet helpen?

Mag het wat meer zijn, alsjeblieft?

Ik ben op het punt gekomen in mijn leven dat ik heel kritisch ben geworden over wat ik wil lezen. Bovendien heb ik ook al heel lang het gevoel dat veel boeken een verhaal van dertien in een dozijn vertellen. Ja, andere setting, maar steeds hetzelfde plot die me niet meer kan verrassen of bekoren. Misschien ben ik ‘mentaal’ al te oud voor sommige boeken in het YA-straatje of misschien lees ik toch telkens de verkeerde boeken? Ik weet het niet. Ik ben 19 en ik weet het niet.

Als je mooie tips – in het Nederlands (liefst) of Engels – hebt over liefde (zonder sprookjeseinde), een hechte vriendschap (zonder relaties of de gay best friend die geen eigen verhaal heeft), over een sterk vrouwelijk hoofdpersonage of over een tiener die zich eenzaam voelt, laat het me dan weten in de comments. Het mag uit alle genres zijn! 

Ik mis iets en ik vraag me af of sommigen onder jullie dat ook doen?

20 thoughts on “Bekentenis | Ik heb genoeg van die allesverterende liefde in boeken

    1. Ja, dat vind ik eigenlijk nog het ergst soms. Vaak denk ik dat ik eindelijk een boek ga lezen die alleen over avontuur gaat of over iets anders, en dan komt plots de love interest opdagen.

  1. Ik heb de laatste tijd ook dat ik vaak bleg doe bij die kleffe ya verhaaltjes. Let op. Ik hou van romantische verhalen, maar die fantasie verhalen waar altijd alles rond een romance draait vind ik jammer. Want het onderwerp verschuift zich dan opeens. Ik lees de laatste tijd graag boeken waar relaties net verkeerd lopen door vreemdgaan of gewoon omdat de vonk gedoofd is. Het toont aan dat niet alle relaties perfect zijn en dat mensen soms fouten kunnen maken. De eindes in die boeken kunnen soms erg verrassend zijn.

    1. Nou, je weet dat ik ook best wel van kleffe boeken hou en er is op zich niet verkeerd met romantiek. Zoals je zegt, het onderwerp in de liefde mag ook eens verschuiven en dan vind ik het wel nog interessant om te lezen.

  2. Leuk artikel! Ben het totaal met je eens, maar toch blijf ik YA boeken lezen met een romantisch gehalte, hihi. Als het echt te erg wordt – insta love, bah bah – dan stop ik soms wel met dat boek. Maar inderdaad, (YA) boeken lijken echt heel veel op elkaar, maar kan er toch niet zonder :p

    1. True, maar ik heb ook eens zin om een ander boek te lezen. Ik heb er echt nood aan en ik vind het maar niet, want de meeste lijken erg op elkaar qua liefdesgehalte.

  3. Hierin heb ik een heel andere mening als schrijver versus lezer. Ik lees wel eens graag een boek waarin een romance fout afloopt/problemen heeft of de nadruk ligt op andere elementen (nou ja, soms dan toch, want ik blijf een sucker for romance ;-)) MAAR als schrijver vind ik het al een pak moeilijker om zelf zo’n verhaal te verzinnen. Vaak is de ontwikkeling van de romance hetgeen dat me motiveert om te schrijven, dus hierzonder valt voor mij echt een grote brok motivatie én inspiratie weg. I blame het hele ‘write what you know’-gedoe want tja, ik ben natuurlijk al bij dezelfde persoon sinds mijn 17de. Voor mij zijn die allesverterende YA-liefdes dus eerder relatable dan onrealistisch. Maw: als lezer snap ik je punt 100% en kan ik me inbeelden dat het heel ergerlijk is dat je echte leven niet weerspiegeld wordt in de boeken die je leest, maar als auteur ga ik je nooit kunnen geven wat je verlangt vrees ik, want no way dat ik 90k schrijven overleef zonder love story XD

    1. (Dus ben ik eigenlijk wel benieuwd of dat voor andere auteurs ook zo is of dat – zoals je zegt – eerder de verkoopbaarheid bepalend is voor de keuze van de schrijvers/uitgeverijen om overal romantiek in de draaien?)

    2. Ha, daar kan ik wel inkomen, want ik denk er wel mensen heel snel kunnen verliefd worden, maar ik veel YA wordt dat vaak een grote nadruk en dat is soms zo jammer. Ik wil niet altijd zo’n liefdesverhaal lezen. Ik vraag me inderdaad dan af als andere auteurs er dan zo ook over denken, het is best wel een interessant gegeven.

  4. Goed punt heb je! Wat ik een heel fijn boek vond, was ‘Mijn zus woont op de schoorsteenmantel’. Geen liefdesrelaties en een heel realistisch einde. En gewoon tranentrekkend prachtig.

  5. Om de een of andere reden stoor ik me er sneller aan bij YA boeken. Ik ben er nog niet helemaal uit hoe dat komt maar die boeken heb ik veel vlugger het gevoel dat ze allemaal wel heel erg op elkaar lijken. Op zich lees ik graag een romantisch verhaal maar het moet wel een beetje geloofwaardig blijven. Wanneer je bijvoorbeeld een dystopian aan het lezen bent en de focus ligt op zo’n instant love verhaallijn dan vind ik dat meestal jammer. Ik vraag me vaak ook af hoe die mensen in hemelsnaam de tijd vinden om verliefd te worden terwijl ze in hun eentje de wereld moeten redden.

    1. Ha, dat is wat ik me ook altijd afvraag, maar ik las onlangs A darker shade of Magic van V.E. Schwab en dat was echt een geweldig boek. Zeker als het om de ‘romantiek’ ging. Er was een vonkje aanwezig, maar het werd niet de focus van het verhaal. Jij had die toch ook gelezen he?

  6. Ik heb er nooit zo over nagedacht, maar nu ik dit artikel lees, denk ik inderdaad: je hebt gelijk! Het geeft een ander beeld van de werkelijkheid (en inderdaad ook van mijn liefdesleven). Daarom wissel ik romans (en YA/NA) ook vaak af met thrillers. Daar gaat het namelijk meer 0m een mysterie dan om de liefde. 🙂

  7. Ik raad je boeken van Sally Rooney aan! Geen YA, maar in haar boeken worden relaties niet als rozengeur en maneschijn voorgesteld. Ze is misschien een vrij gehypte schrijfster op dit moment, maar voor mij is dat 100% verdiend! 🙂

  8. Enkele tips, die min of meer passen bij wat je zoekt, hoop ik 😉

    – De Slaapster en de Spintol (Neil Gaiman) – liefde zonder sprookjeseinde
    – Over Wezenloze Zielen (Merel De Keyzer) – idem
    – Frogkisser! (Garth Nix) – sterk vrouwelijk hoofdpersonage, geen liefde in het boek
    – I Am Princess X (Cherie Priest) – niet vertaald, over een sterke vriendschappelijke band tussen twee vriendinnen
    – Het Gouden Kompas/De Noorderlicht-trilogie (Philip Pullman) – liefde zonder sprookjeseinde (wel een dikke pil, je moet geduld hebben), sterk vrouwelijk hoofdpersonage
    – De Tearling-trilogie (Erika Johansen) – sterk vrouwelijk hoofdpersonage, geen liefde in deze serie

    Als je meer wilt weten over een van deze boeken, dan hoor ik het wel 🙂

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.