Bekentenis

Bekentenis | Het doet geen pijn om je fouten toe te geven. Integendeel.

Ik ben me er goed van bewust dat schrijven over een bepaalde uitgeverij tegenwoordig best wel wat commentaar kan opleveren, maar eigenlijk wil ik graag iets kwijt over het hele drama van deze week. Ik wil het niet hebben over alle horrorgeruchten die ik gehoord heb. Nee, ik wil het eigenlijk heel erg graag hebben over eerlijk zijn als je een fout hebt begaan. En wees nu eerlijk: het is een wijze les. Eentje die ik zelf ook nog elke dag leer. 


[triggerwarning: transfobie]


De tweesprong 

In België zou je wel kunnen stellen dat transgender personen eindelijk de ruimte krijgen om zichzelf te zijn in het openbaar. Je zou ook wel kunnen stellen dat alle personen die zich identificeren met een van de letters van de parapluterm LHBTQIA+ eindelijk zonder stigma kunnen leven hoe zij dat willen. En waarschijnlijk ben je er ook zeker van dat vrouwen gelijk op de ladder staan als mannen. Maar waar je misschien niet aan denkt is dat al die stellingen veel genuanceerder zijn en niet zomaar op te delen zijn in zwart en wit. Nee, je hebt ook nog elementen zoals etniciteit en sociale status die een hele grote rol spelen. Dit noemen we eigenlijk intersectionaliteit of kruispuntdenken: je identiteit wordt construeerd door meerdere factoren. Goed, we zijn hier niet voor een les in hedendaags feminisme, maar don’t shoot the messenger, want er is nog heel wat discriminatie en helaas zijn stereotypes nog steeds alomtegenwoordig. Je prachtplaatje is niet zo perfect. Al zou je het wel zo willen.

Het is een feit dat in België steeds meer verschillende groepen hun stemmen gebruiken en dat die ook verwelkomt worden. Yey, zou je zeggen, maar eigenlijk kan je nu nog niet de toeters laten knallen. Helaas lijkt een wereld vol inclusie soms slechts schijn. Je moet maar eens kijken naar de reactie van UEFA op de regenboogkleuren op dat voetbalstation en dat vergelijken met hun LHBTQIA+ statements. (Dat zegt genoeg toch?) Of soms bedoelen mensen het heel erg goed en willen ze alle groepen van de samenleving een stem geven, maar pakken ze dat toch helemaal verkeerd aan. 

Wel dat laatste kan altijd gebeuren, in welke situatie je ook zit. Weet je waarom? Omdat we allemaal vissen zijn in een kom. We zijn heel erg vertrouwd met alles in onze kom, maar alles erbuiten? Wel, we zien er wel wat van, maar het is een vaag beeld. We zien de details niet, dus we geven onze eigen invulling op basis van wat wij weten uit onze kom. Onbewust doen we dat altijd en hebben we altijd die vooroordelen klaar. Misschien bedoel je het niet zo, maar je laat je erdoor leiden en er gaan ook nergens alarmbellen af als een andere vis die verkeerde vooroordelen beaamt. Een voorbeeld: Lees dit citaat eens uit Marlies van Ria Maes, verschenen in mei 2021 en denk eens na over vanuit welke geprivilegieerde viskom de auteur over transgender personen schrijft.

Vreemd wel, dit gesprek. Ik verdedig de mannen tegenover Jake die toch zelf een man is. Dan dringt tot me door wat ik even uit het oog was verloren. Natuurlijk. Jake is niet écht een man. Ik bedoel: hij was oorspronkelijk geen man, hij is een man gewórden. Onder dat t-shirt, onder dat stoere lijf, zit namelijk nog altijd de inborst van een vrouw. … (Er wordt koffie gehaald) … ‘Is dat de reden, Jake?’ 
‘De reden? Waarvoor? Welke reden, Tess?’ 
‘De reden waarom je zo hard bent voor mannen? Omdat je er zelf pas twaalf jaar geleden een bent geworden en dus goed het verschil kunt voelen?’

‘Is dat hoe je me ziet, Tess? Als een vrouw die een man is geworden?’
Ja, natuurlijk zie ik hem zo. Zo is het toch ook. 

pp. 139-140

Het begint hier: begrijp je al wat er misgelopen is? (En als je dat niet doet, wel dan hebben we een groter probleem.) En hier sta je dus voor een tweesprong. Je kan ervoor kiezen om blindelings alle gelijkgezinde vissen te volgen en jezelf een goed gevoel te geven of je kan ervoor kiezen om het glas van je vissenkom door te slaan. Dat laatste vergt veel moed, want: 

  • Je voelt je zo fijn in jouw kom. 
  • Je hebt zoveel vrienden die alles voor je zouden willen doen in jouw kom.
  • Je moet de kracht verzamelen om het glas te laten barsten. 
  • Je weet niet wat je zal vinden aan de andere kant. Maar wat je wel weet, is dat je dan eindelijk niet meer door het vervormende glas kijkt en andere mensen ontmoet die jouw wereldbeeld zullen verrijken. 
  • Je moet aan jezelf toegeven dat je soms heel erg fout zat.

Aan die tweesprong loopt het dus vaak mis. En dat hele drama van deze week toont je precies hoe. Een auteur maakt onder andere heel wat transfobische opmerkingen in haar boek, de uitgever en blijkbaar verschillende andere mensen lazen er zo over en iemand schrijft een recensie die eindelijk de dramatische pijnpunten van dit boek aankaart. Boeltje ontploft, sussende berichtjes, veel mensen die eindelijk hun boekje opendoen, blijkbaar ook wat bedreigingen hier en daar en uiteindelijk stilte. Een prikkelende geladen stilte. En dan niets: niets van de uitgever en auteur. Of toch wel: achter gesloten schermen en in besloten Facebookgroepen.

Ik heb vaak zelf al op de tweesprong gestaan 

Het basisconcept van het begrip ‘identiteit’ is dat het een constructie is. Het is een samenloop van alles wat jij in je leven hebt meegemaakt. Jouw ouders, jouw onderwijs, jouw vrienden, jouw ervaringen, etc. scheppen jouw hele gedachtegoed. Als je je daar van bewust bent, dan kijk je plots heel erg anders naar de wereld en bepaalde mensen. En heb je soms ook minder begrip voor de excuses of het gebrek aan excuses waarmee sommige mensen hun fouten onder de mat proberen te schuiven. Ik heb zelf al veel aan de tweesprong gestaan. Het kan soms oncomfortabel zijn om na te denken over bijvoorbeeld (onbewust) racistische en homofobe opmerkingen. Maar het ding is: ik denk erover na en ik zoek bewust andere perspectieven. Als iemand me aanwijst op een bepaalde opmerking, is niet mijn eerste reactie: “Ha, maar nu ben je aan het zeveren.” Nee, ik vraag waarom en stel me open. Bovendien is het soms nog moeilijker om goede vrienden te wijzen op hun discriminerende opmerkingen. Maar dat is dan weer een ander verhaal. 

Maar ik ben [vul maar zelf iets in] 

Soms kan je het als bedrijf nog zo goed bedoelen met jouw aanpak, maar helaas gaat er toch wat fout en spreken mensen je aan. Je wilt graag dialoog aangaan, maar als je begint met “Maar ik ben [vul maar zelf iets in]” ga je meteen al in de mist. Weet je waarom? Omdat het niet gaat om jouw persoonlijke gevoelens, maar om die van jouw (toekomstige) klanten en werknemers. Je hoort jouw klanten geen schuldgevoel aan te praten voor hun mening. 

Kijk, ik geef een licht overdreven voorbeeld: 

Je bent een bedrijf dat shampoobars maakt. Je zegt dat die helemaal vegan zijn. Maar o nee, een klant ontdekt toevallig tijdens hun tripje naar de Ardennen je geheime fabriek en vindt bewijs dat jouw producten helemaal niet vegan zijn. Natuurlijk schrijft die klant meteen een blog over hun ontdekking. Natuurlijk kan jij het niet laten om hen te mailen over dit probleem, want je krijgt plots heel veel slechte pers. Ja, er is zelfs een hashtag. Je begint je reactie als volgt: We zijn erg geschrokken door de reacties op jouw blog. We nemen deze aantijgingen heel serieus, want we hebben heel wat werknemers die vegan zijn. We hadden graag gehad dat je ons eerst contacteerde zodat we je konden overhalen om die blogpost niet te plaatsen. We zijn erg gekwetst. We willen graag daarom met jou in gesprek gaan, omdat we denken dat je ogen je toch wat misleid hebben toen je in de Ardennen was. 

Snap je wat ik bedoel? Het is niet omdat je werknemers hebt die vegan zijn, dat jij als ondernemer geen fouten kunt maken. Net hetzelfde hier. Het is niet omdat jouw identiteit tot een van de letters van het LHBTQIA+ behoort, dat je een andere identiteit niet verkeerd kan representeren of zelfs discrimineren. Het is niet omdat ik een vrouw ben, dat ik niet kan neerkijken op andere vrouwen. Maar vooral omdat je de hele discussie over jezelf laat gaan, daar gaat het mis. 

Het doet geen pijn om je fouten toe te geven. Integendeel. 

Weet je, soms doet het pijn om de minder leuke kantjes van jezelf of je bedrijf te ontdekken. Ik geef toe: we kunnen allemaal wel aan zo’n moment denken. Het is moeilijk, zeker als je net zoals ik bent: je wilt het goed doen voor iedereen, je kan het niet inbeelden dat je moreelgewijs imperfect bent en je blijft elk woord duizendmaal herhalen in je hoofd. Maar uiteindelijk, kan het best bevrijdend zijn om aan jezelf je zwakheden toe te geven. Als je dan eindelijk je fout toegeeft aan iemand anders, doet het allesbehalve pijn. Je groeit en leert. En als je daarvoor openstaat, is de wereld toch een fijne plek.

Maar goed, werkt dat als bedrijf ook zo? Blijkbaar wel, als ik marketingonderzoek moet geloven. Los je je fouten niet op, neem je geen maatregelen en blijf je maar in die vertrouwde vissenkom met alle gelijkgestemde vissen? Op lange termijn zul je niet meer de geweldigste vis zijn. (Ik fluister even: je weet toch wel hoe mond-tot-mondreclame werkt, hé?) Doe je dat wel? Dan krijg je iedereen, ook de vissen die je onrecht hebt aangedaan of gekwetst hebt met je mee. Wil je dan ook nog eens leren en jezelf constant verbeteren? Dan zal je niet alleen de geweldigste, maar ook de inclusiefste vis zijn op lange termijn. 

Je kunt niet in de wereld staan als je ook niet de slechte dingen erkent 

Weet je, het is ongelofelijk triest als je alleen maar de goede dingen in de wereld wilt erkennen en aan jezelf toe-eigenen. De wereld en de mensheid zit helaas niet zo in elkaar en moest je eens een les Klassieke Mythologie bij Nadia Sels volgen, dan zou je meteen weten dat mensen zich daar al duizenden jaren geleden van bewust waren. Om eerlijk te zijn, schaadt dat ignorante gedrag je reputatie meer. Je toont aan mensen dat je jouw imperfecties niet aankan en dat je tegelijkertijd de imperfecties van de wereld niet wilt rechtzetten. Natuurlijk heb je altijd mensen die zichzelf als perfect beschouwen en nooit fout zitten, maar dat is dan weer een ander verhaal. Hier spreekt naïeve en positieve Audrey die altijd denkt dat iedereen het beter wilt doen. Dus hé, denk eens na hoe jij omgaat met negatieve feedback. Als persoon en als bedrijf, want hopelijk weet je dat dat twee gescheiden entiteiten zijn. Maar vooral: denk na over hoe je omgaat met personen die het durven om negatieve feedback te geven. Want hé, jij zit daar in jouw vissenkom, maar iedereen erbuiten kijkt mee en let goed op.

Wat vind jij van bedrijven/auteurs/mensen die hun fouten niet erkennen of zelfs niet beseffen dat ze fout zitten? Denk je dat het hun reputatie schaadt of zou een statement net meer negatieve aandacht trekken?

38 thoughts on “Bekentenis | Het doet geen pijn om je fouten toe te geven. Integendeel.

  1. Au! Ik wilde dit boek al niet lezen, want het interesseert me helemaal niet, maar deze quote is gewoon echt de druppel om het boek gewoon nog minder te willen lezen. Dit boek moet eigenlijk worden teruggenomen en herschreven en herdrukt.

  2. Ik vind het altijd heel jammer als uitgeverijen (en ook auteurs) hun fouten niet erkennen. Een statement maken trekt natuurlijk negatieve aandacht,want iedereen die er niet van op de hoogte was, is dat dan opeens ook. Ik denk wel dat het op de lange termijn de beste optie is, want dan toon je als uitgeverij dat de mening van je lezers belangrijk is, dat je écht geeft om de issues en dat je bereid bent om te veranderen. Het lijkt mij ook niet zo moeilijk om te doen, een simpele ‘Wij willen ons excuseren voor de transfobe opmerkingen in dit boek, het was nooit onze bedoeling iemand te kwetsen, maar we zien nu in dat we nog veel te leren hebben. Deze passages zullen uit het boek worden gehaald in de volgende druk en in de toekomst zullen we ons uiterste best doen om betere representatie te garanderen’. Ik vind het gewoon jammer, want als de uitgeverij niet erkent dat ze een ‘oepsie’ hebben begaan, kunnen ze er iet uit leren.

    1. Ik heb de ontploffing gemist en weet niet helemaal waar het over gaat, maar dit heb je heel mooi verwoord. Hele sterke tekst!

  3. Ik zie punten in je post waarvan ik denk die zijn raak en goed onderbouwd. Waar ik mij meer aan stoor tegenwoordig is dat alles maar via het internet “uitgevochten” moet worden. Dit vaak gepaard gaat met tja hoe zeg je dat netjes weinig respect. Een open discussie is goed als volwassen mensen. Maar sinds de komst van social mefia denkt iedereen maar alles te kunnen zeggen of te bepalen hoe anderen moeten denken. De sfeer word grimmiger of het nu gaat om de lhg… of corona of het kabinet het grootste probleem is volgens mij dat mensen niet naar elkaar luisteren en een echte discussie aan durven te gaan. Een discussie waarin niet hij of jij gelijk hebt maar waarin je open staat om naar elkaar te luisteren. Ook als de conclusie is dat je het misschien niet met elkaar eens bent. Hoeveel mensen ik elkaar niet heb zien ontvrienden over wel if geen vaccinatie dan denk ik waarom je hoeft het niet eens te zijn met elkaar maar respecteer elkaars mening en laat iedereen voor zich zelf beslissen.

    Voor mij is het echt de toon en manier waarop… Het boek heb ik niet gelezen dus kan ik er ook geen mening over vormen. Mijn antwoord gaat echt over in het algemeen.

  4. Ik had die recensie gelezen en mijn maag keerde echt.

    Zelf heb ik het vaak moeilijk met deze topics. Niet zozeer omdat ik er tegen ben, maar eerder omdat ik het niet altijd begrijp. Ik heb geluk, want ik val in de categorie die door de maatschappij als normaal wordt beschouwd, dus ik ga mee me the flow. De moeilijkheden van andere om zich te uiten begrijp ik dus niet altijd goed omdat ik die gevoelens niet zelf heb om te ontdekken, maar bij gebrek aan kennis, zorgt het er wel voor dat ik geïnteresseerd ben in alle struggles waar deze mensen dagelijks doormoeten.

    Ik ben dus 100% open voor verandering. Misschien maak ik soms ongepaste opmerkingen, dat hebben we allemaal, maar dat is uit onwetendheid. Ik vind bv die hele ’they’ aanspreking moeilijk omdat het per persoon zo verschilt en ik er geen houvast aan heb. Ook ken ik niemand persoonlijk (misschien wel, maar dan weet ik het nog niet) die zich in deze situatie bevindt en die mij eens goed kan uitleggen hoe het voor hen aanvoelt. Nu is het maar gissen naar hoe ik denk dat het voelt en gis ik soms verkeerd.

    En weet je, ik vind dat helemaal oké dat ik niet alles begrijp, maar wat ik nog meer oké vind, is dat ik de moeite neem om mij er in te verdiepen als de kans zich toont. Op mijn nieuwe job is dit allemaal hot topic en op regelmatige basis zijn er workshops hierover en wees maar zeker dat ik ze ga volgen, want wat voor mij als normaal kan aanschouwd worden, kan voor andere kwetsend zijn en ik wil leren en groeien in al dit. Ik vooroordeel je niet en wil ook niet dat mijn woorden zo zijn.
    Onwetenheid is oké, maar je moet bereidt zijn om te leren en je fouten te kunnen toegeven.

    Mogen zo’n paragrafen in een boek staan, van mij wel, maar dan moet er ook plaats zijn om te groeien, moet de personage te weten komen wat er mis is aan zijn denkwijze en het boek kunnen aantonen waar de misconceptie van alles zat. Waarom? Omdat er nu eenmaal veel mensen zijn die zo denken uit onwetenheid en hen eens duidelijk gemaakt moet worden wat er zo abnormaal en kwetsend aan deze denkwijze is. Moet een boek anno 2021 zo’n denkwijze promoten zonder het recht te zetten? Zeker niet. We zijn in een wereld terecht gekomen waar we buiten onze comfort zone moeten gaan en meerdere culturen (zowel ethiek, sekse etc) accepteren. Boeken die enkel de nadruk leggen om zo’n denkwijze en het verder niet rechtzetten is een stap terug in alles wat we bereikt hebben.

    Soms heb ik een beetje het gevoel dat veel schrijvers en uitgevers op de lettertrein gesprongen zijn zonder zich te verdiepen. Het is trendy en opeens moet iedereen over schrijven. Voor velen is het een opening om het eindelijk op papier te kunnen zetten en dat juich ik meer dan toe, maar voor andere voelt het alsof ze er nu over moeten schrijven omdat het in is. En daar heb ik ontzettend veel problemen mee. Diversiteit moet niet aanwezig zijn omdat het trendy is. Diversiteit moet aanwezig zijn omdat het normaal is. Moet elk boek diversiteit bevatten? Ik denk het niet. Niet elke vriendengroep heeft een divers aanbod aan vrienden en weet je dat is oké. Niet op elke school of werklocatie zitten er personen van andere ethische afkomst en dat is ook best oké. Ik kies mijn mensen op basis van wie ze zijn en niet van wat ze zijn.

    Maar ik ben nu aan het afwijken van heel het verhaal. Ik vind dat de uitgeverij en de auteur toch wel plaats moet maken voor een statement. Rechtzetten waar het verkeerd is gegaan. Ergens heb ik zin om niks meer met deze uitgeverij te maken te hebben, maar er zijn nu eenmal auteurs die het wel goed doen binnen deze uitgeverij en die mogen niet de dupe zijn van al dit. Dat ze de mensen vragen om hun negatieve recensies te verwijderen en mensen verwijten voor het verkeerd interpreteren van het boek vind ik not done. Als ik een tekst op een bepaalde manier interpreteer is dat op die manier gebeurd en of dat nu wel of niet de bedoeling van de auteur was, dat maakt niet uit. Het waren mij gevoelens op dat moment en die ga ik niet veranderen omdat iemand het vraagt. Sorry, maar dan was er iets verkeerd met je woordkeuze.

  5. Helemaal akkoord. Wanneer iets rechtgezet wordt, en fouten worden toegegeven is er net iets minder aan de hand dan het compleet stilzwijgen en het laten passeren..

  6. Wat ik zo jammer vind, is dat het boek en de quotes die gebruikt worden uit de context worden getrokken waardoor het mega slecht over komt. Wat ik zo jammer vind, is dat iedereen een mening moet hebben. Wat ik zo jammer vind, is dat een mening het leven van meerdere personen op dit moment zuur maakt. Waarom moeten alle sneeuwvlokjes de moraalridder uithangen? Allemaal lekker inclusief willen zijn, en daardoor mensen buiten sluiten. Chapeau, ik hoop dat iedereen trots is op zichzelf.

    1. Kelly, zelfs in een context zijn deze not done. Vind je het oprecht jammer dat mensen een mening hebben of vind je het eerder vervelend dat deze niet aansluit met jouw mening?
      Ik ben zeer trots op mezelf dat ik mijn best doe om te leren, om inclusief te zijn, om mijn fouten te zien.

  7. Ik vind het jammer dat mensen over alles een mening moeten/willen hebben. Ik heb dat niet, ik ben wat dat betreft open minded en leef met het motto, leef en laat leven. En dat het in de context ook not done is, dat mag je vinden. Vind ik ook helemaal prima, het is echter niet prima om iets uit de context te halen en zo alles te verdraaien zodat er een heksenjacht ontstaat.

    1. Ik denk dat je reactie net aantoont dat je dus wel een mening hebt? Wat volledig je recht is. Maar als je mening, die trouwens als uitgeverij en/of auteur uit vrije wil breed gedeeld wordt met de wereld, anderen kwetst in hun eigen identiteit, dan vindt ik dat je een mooi genuanceerde mening van anderen moet kunnen aanhoren. Als je liever geen reacties krijgt van anderen dan hou je je misschien beter op de achtergrond.

      1. Maar dat is dus het probleem, de quotes die in de recensie gebruikt zijn, zijn uit de context getrokken. Het personage is onwetend en leert juist in dit boek, maar alleen de quotes rondom de onwetendheid worden gedeeld. En de reacties zijn niet mooi en genuanceerd, mensen die het boek niet hebben gelezen en alleen af gaan op de quotes die hierboven en dus uit de recensie worden gebruikt, gaan puur hierop af en delen ontzettend nare dingen die heel ver gaan en persoonlijk zijn….

    1. Omdat deze persoon daadwerkelijk iedereen de les aan het lezen is. Ik zie in dit artikel vooral een opsomming van: ‘Je moet dit, je moet dat, zo kan het niet, zo moet het wel. Je moet dit weten, je moet dit lezen en als je dit niet weet dan ben je echt problematisch.’ Ik vind het walgelijk als mensen denken dat ze het recht hebben om andere mensen de les te lezen. Voor anderen invullen wat ze wel en niet moeten doen, moeten weten, moeten vinden. Vandaar de opmerking, “walgelijk belerend”.

      Dit zijn de quotes waar ik me het meest aan stoor, maar ik zie die toon in vrijwel het gehele artikel.

      “Je prachtplaatje is niet zo perfect. Al zou je het wel zo willen.”

      “Yey, zou je zeggen, maar eigenlijk kan je nu nog niet de toeters laten knallen.”

      “Je moet maar eens kijken naar de reactie van UEFA op de regenboogkleuren op dat voetbalstation en dat vergelijken met hun LHBTQIA+ statements.”

      “Het begint hier: begrijp je al wat er misgelopen is? (En als je dat niet doet, wel dan hebben we een groter probleem.) En hier sta je dus voor een tweesprong. Je kan ervoor kiezen om blindelings alle gelijkgezinde vissen te volgen en jezelf een goed gevoel te geven of je kan ervoor kiezen om het glas van je vissenkom door te slaan.”

      “Je moet de kracht verzamelen om het glas te laten barsten.”

      “Je moet aan jezelf toegeven dat je soms heel erg fout zat.”

      “Je hoort jouw klanten geen schuldgevoel aan te praten voor hun mening.”

      “Maar vooral omdat je de hele discussie over jezelf laat gaan, daar gaat het mis.”

      “Als je dan eindelijk je fout toegeeft aan iemand anders, doet het allesbehalve pijn. Je groeit en leert. En als je daarvoor openstaat, is de wereld toch een fijne plek.”

      “Los je je fouten niet op, neem je geen maatregelen en blijf je maar in die vertrouwde vissenkom met alle gelijkgestemde vissen? Op lange termijn zul je niet meer de geweldigste vis zijn. (Ik fluister even: je weet toch wel hoe mond-tot-mondreclame werkt, hé?) Doe je dat wel? Dan krijg je iedereen, ook de vissen die je onrecht hebt aangedaan of gekwetst hebt met je mee. Wil je dan ook nog eens leren en jezelf constant verbeteren? Dan zal je niet alleen de geweldigste, maar ook de inclusiefste vis zijn op lange termijn.”

      “Je kunt niet in de wereld staan als je ook niet de slechte dingen erkent”

      “Weet je, het is ongelofelijk triest als je alleen maar de goede dingen in de wereld wilt erkennen en aan jezelf toe-eigenen. De wereld en de mensheid zit helaas niet zo in elkaar en moest je eens een les Klassieke Mythologie bij Nadia Sels volgen, dan zou je meteen weten dat mensen zich daar al duizenden jaren geleden van bewust waren. Om eerlijk te zijn, schaadt dat ignorante gedrag je reputatie meer. Je toont aan mensen dat je jouw imperfecties niet aankan en dat je tegelijkertijd de imperfecties van de wereld niet wilt rechtzetten.”’

      “Dus hé, denk eens na hoe jij omgaat met negatieve feedback. Als persoon en als bedrijf, want hopelijk weet je dat dat twee gescheiden entiteiten zijn.”

  8. Wow, wat kan een boek uit context worden getrokken zeg. Je bent ook echt appels met peren aan het vergelijken. Geen enkel punt heb je goed onderbouwd. Vreselijk hoe jij jouw mening aan het opdringen bent aan andere. Sommige mensen hebben duidelijk een te hoge dunk van zichzelf. Of vind je alle drama gewoon onwijs leuk na de corona verveling?
    Walgelijk ook dat je uitgevers probeert te sturen. Er is lang gestreden voor vrijheid van het gedrukte woord en jij probeert dat nu in te perken met je bekrompen denkwijze.
    Daarbij is de uitgever echt geen excuses verschuldigd omdat dingen uit verband worden getrokken en jij vind dat ze dat moeten doen. Wie denk je wel niet dat je bent? Jij hebt niet te bepalen wat ze wel of niet moeten doen. Je bent net als vele andere gewoon maar een blogger en voor jou nog duizend andere. Recensent mag je, jezelf niet eens noemen met de artikeltjes die jij maakt?

    1. Wie denk JIJ wel niet dat je bent met je denigrerende opmerking omtrent deze blog?
      Iedereen heeft een eigen mening en kan op zijn/haar blog delen wat ze willen.
      Het is je goed recht om het niet eens te zijn met deze blogpost, maar daarom hoef je nog niemand aan te vallen. Het is misschien ‘maar’ een blogger in jouw ogen, maar blijkbaar wel iemand wiens artikeltjes jij leest. Voor andere mensen is het wel belangrijk. De reactie van L. vertelt mij duidelijk dat deze blogpost nodig is voor sommige mensen.

  9. Je mag trouwens ook even opnieuw leren wat feminisme is. Dat heb jij duidelijk nog niet begrepen.

    1. Zijn deze reacties echt nodig? Je kan je mening best verkondigen op een andere manier. Jouw reactie bewijst alleen maar dat dit artikel nog meer nodig is.

  10. Ik heb hier al 20 keer een tekst geschreven, maar eigenlijk wil ik niet meer zeggen dan; sommige reacties onder dit artikel zijn de reden waarom dit artikel geschreven moest worden. Bedankt Audrey om onder woorden te brengen waar vele van ons mee strugglen.

    1. En dit noemen ze dan op de man spelen in plaats van op de bal. Sommige mensen zijn duidelijk niet in staat om een rustige en genuanceerde discussie te voeren. Audrey haar blogposts, en dan vooral deze, zijn altijd onderbouwd met voldoende research. Ik denk dat deze scheldtirade van veel meer bekrompenheid kan getuigen dan er ooit van deze blog kan worden gezegd. Kijk eens om je heen en zie dat de wereld veel diverser is dan je eigen achtertuin. Zowel in mening als in identiteit.

      1. Dat heeft ze in deze niet gedaan, of zij houdt bewust stukken uit het boek achter. Want de hoofdpersoon is onwetend over deze onderwerpen (zoals velen van ons) en leert juist over deze onderwerpen, waarbij ze haar mening ook bijsteld. Zoals het ook gaat in het echte leven. Dus, hoe goed onderbouwd en eerlijk is dit artikel?

        1. Maar als mensen er aanstoot aan hebben, is dat toch hun volste recht om die mening te uiten?

          Ik denk dat de insteek van deze post niet zozeer gaat over die lap tekst, maar eerder wat erna is gebeurd, namelijk de uitgeverij die vroeg om recensies aan te passen of uitgevers die personen bannen van blogtours omdat ze eens een negatieve mening hebben gehad over een boek. . In plaats om ruimte te creëren voor verbetering wordt het in de doofpot gestoken. Ik denk dat het hem eerder daar over gaat. Die quote is maar een stukje van het verhaal en niet het verhaal.

          1. Die quote is het hele begin geweest van dit verhaal. Als die quote niet zo verdraaid was, maar precies zoals geplaatst zoals in het boek dan was er niks aan de hand. En het lijkt me logisch dat als je boek, auteur en uitgeverij compleet wordt afgebrand op basis van onwaarheden en verdraaide verhalen, en uitgever hierom vraagt. Los van of het waar is, dat de uitgever daarom heeft gevraagd. Daar was ik niet bij. Daarnaast snap ik dat andere uitgevers niet meer met bloggers willen werken die een heksenjacht starten door leugens te verspreiden, keiharde onwaarheden te verspreiden op verschillende social media kanalen en zo iemands naam en bedrijf totaal te schande maken. Andere uitgevers die zien ook wat er gebeurt en die wille niet dat deze bloggers dat bij hen gaan doen. Dat zijn nu eenmaal de consequenties als je zaken uit hun verband trekt, uit de context haalt en gebruikt zoals het jou uitkomt.

  11. Ik moet bij heel deze discussie letterlijk aan het liedje van Arjen Lubach denken…. dit stukje past wel perfect toch?

    Want ik ben Woke, zo Woke
    Ik ben wakkerder dan ooit
    Ik volg Twitter, dus weet precies wat er speelt
    En daarom heb ik heel de wereld in groepjes verdeeld
    Ja ik ben Woke, zo Woke
    Ik ben wakkerder dan ooit
    Hoor wat ik zing, luister goed naar m’n les
    En vind je iets een beetje anders, nou dan ben je dus trash
    Ja ik ben Woke

    1. Voor zover ik het snap, maar ik heb het boek niet gelezen, leert het hoofdpersonage net niet (of niet genoeg) wat het is om trans te zijn. Maar daar gaat het hoofddeel van de discussie volgens mij ook niet om. Het gaat om de reactie van een uitgeverij, die in plaats van hun eigen standpunt te gaan verdedigen (of verontschuldigen) net in de frontale aanval gaat. Dat zou een publieke instantie zoals deze echt nooit mogen doen. Mensen vragen om recensies aan te passen is echt durven. Dat is censuur en gewoon verkeerd. De recensie ik kwestie was dan ook van iemand die het boek wel volledig had gelezen, en ze was dus 100% in haar recht om die zo neer te schrijven. Het stuk tekst die ik hierboven heb gelezen is ronduit kwetsend voor trans personen, context zou het voor mij eigenlijk niet beter maken maar dat is persoonlijke mening. En die mag ik, last time I checked, nog steeds hebben.

  12. Hoi,

    Allereerst wil ik zeggen, nee ik heb het boek niet gelezen… Maar ben nu wel heel erg benieuwd.

    Ik kreeg je bloglink doorgestuurd en heb hem net gelezen. Ik kan het echter niet helemaal met je eens zijn op sommige punten.

    Een uitgeverij is niet verplicht om met een verontschuldiging te komen voor uitgebrachte boeken. Boeken zijn er om te lezen en vele om ook van te leren.
    Ik heb een paar jaar terug een boek gelezen. Wie is er normaal of zoiets. Ik was toen ook echt verbaast over hoe er met homoseksualiteit werd omgegaan.
    Maar aan het einde van het boek werd het allemaal positiever en leerden de personages in dat boek meer over het erkennen en accepteren van iemands seksualiteit. Datzelfde geldt voor dit boek. Ik ga hem deze week lezen, maar zover ik gehoord heb van andere lezers die hem gelezen hebben, valt het allemaal wel mee.
    Op het einde leert ze ermee om te gaan en transgenders te begrijpen.

    Nu las ik afgelopen dagen dingen als, waar is de statement van deze uitgeverij en dat ze transfoob en dergelijke zijn.

    Waarom maken mensen zo’n drama over homo,bi, hetro, drag Queens etc. Als een schrijfster geen boek meer mag schrijven met een personage wat homofoob is, wat dan… Mag ze wel schrijven over iemand die hetrofoob is… (Geen idee of dat bestaat).

    Veel mensen kennen mij en ja ik heb meerdere vrienden in transgender wereld. En kan altijd grappen en lachen met ze. 1 ervan gaat dit boek nu ook lezen en is net over de 100 pagina’s. Ook zij (geen hij meer) vindt het geen goed boek om te lezen (niet haar genre). Haar reactie is serieus: snap de heissa niet helemaal.

    Misschien is dit geen goede vergelijking voor sommige van jullie, maar ik vind van wel:

    Toen Mein Kampt opnieuw werd uitgegeven, toen reageerden mensen alleen met, ik ga die niet kopen. Uitgeverij werd niet op het matje geroepen door de Joodse bevolking. Mensen accepteerden dat het boek vol Joden haat en dergelijke stond. Ze vonden het absoluut niet prettig om te lezen, maar er werd geen rel om gemaakt.
    Maar over transgenders wordt wel een rel gemaakt… Dan denk ik alleen maar, wat is het volgende dat niet meer mag en hoeveel blijft er dan nog over voor schrijvers om over te schrijven. Want straks mogen schrijvers ook niet meer over moordenaars schrijven omdat moordenaars zich gekwetst voelen als ze dom of narcistisch weg worden gezet.
    Wat dan?

    Okay dit is mijn mening hierover. Hoop dat iedereen mijn punt begrijpt en snapt dat ik heel open minded ben, maar deze drama gewoon weg niet begrijp. Of beter niet wil begrijpen.

    Enjoy live as long as you can! It could be over before you knie it!

    1. Hey,

      Ik wilde heel eventjes reageren op waarom er een verschil is tussen Mein Kamf en een boek met transfobie. Zowat iedereen is het erover eens dat Hilter geen goede persoon was, Mein Kamf heeft dan ook niet echt de mogelijkheid om mensen te beïnvloeden – tenzij je al zo diep weg bent gezonken dat je denkt dat Hilter niet zo slecht was.
      Bij transfobie ligt dat anders, zeker bij transfobie die wat subtieler is, zoals hier. Toen ik de passages las, klonk dat heel erg als mijn moeder die over mijn trans vriend sprak: ze bedoelt het niet slecht en gebruikt de juiste pronouns, maar snapt eigenlijk niet echt waarover het ze praat. Zo’n onwetendheid maakt iemand natuurlijk niet per se slecht, maar in boekvorm is dat heel anders. Een wereldbeeld als ‘ik zal beleefd zijn tegen transgender personen, maar eigenlijk zijn het toch geen echte mannen/vrouwen’ is iets wat vaak voorkomt en mensen kunnen gesterkt worden in hun geloof door boeken die zo’n boodschap overbrengen, wat een heel reële invloed kan hebben op hoe transgender personen gezien worden in de echte wereld (kijk maar naar wat J.K. Rowling heeft weten te bereiken met haar transfobe rants). (Ik spreek hierbij trouwens meer in het algemeen, niet per se over dit ene boek in kwestie).
      Dus, kort samengevat: Mein Kamf heeft minder effect op de echte wereld dat een populair fictieboek met een transfobe ondertoon.

  13. Wat een mooi artikel, ik heb geen idee wat er gebeurt is, ik volg de Belgisch/Nederlandse wereld niet zo. Ik vind dat er erg veel aandacht geschonken wordt aan genres die mij niks interesseren (in Nederland literatuur, thrillers, misdaad). Ik volg wel Nederlandse/Belgische bloggers zoals jij om een beetje op de hoogte te blijven.

    Dit artikel heeft mij wel geraakt en ook aan het denken gezet, vind dat je het fantastisch verwoord hebt.

    Ik ben zelf ondernemer en soms is het onwijs moeilijk om een ieder een goede reactie te geven waar men niet teleurgesteld in is, ik ben het met je eens dat negeren niet de optie is zeker in dit geval niet. Echter soms al probeer je het goed te doen voor iedereen, soms zijn mensen gewoon ontevreden, of uit op een negatieve reactie, of simpelweg niet positief te stemmen. Soms heeft dit gewoon te maken met het feit dat diegene niet de juiste doelgroep is, soms worden dingen anders geïnterpreteerd van uit de ene vissenkom naar de andere. De teleurstelling van een ontevreden klant is iets wat mij persoonlijk soms best kan raken.

    1. Waarom een statement maken als de uitgeverij in kwestie door het slijk is gehaald dat het geen naam meer heeft? De schrijver van dit onfrisse artikel heeft het boek niet eens gelezen. Ze is een idioot.

  14. Ik ben diep geschokt door de onvriendelijke toon van dit artikel. Hoe een denkwijze wordt gepusht en hoe je hier de les wordt gelezen. De zin: “En als je dat niet doet, wel dan hebben we een groter probleem.” is enorm kwetsend.
    Wat mij het nog het meest schokt is waar het artikel mee eindigt: “Wat vind jij van bedrijven/auteurs/mensen die hun fouten niet erkennen of zelfs niet beseffen dat ze fout zitten?”
    Misschien moet je die vraag beter aan jezelf stellen over de manier waarop dit artikel geschreven is? Er is een spreekwoord dat zegt: Haal eerst de balk uit je eigen oog voor …
    Echt diep geschokt. Geen woorden voor. Ook niet voor de mensen die hierin meegaan. Totaal respectloos!
    Bij deze ontvolg ik dit blog en de andere die dit artikel prima vinden.

  15. Ik wilde geen reactie achterlaten, want wat mij betrof vind ik dat dit heel respectvol en sereen verwoord is en duid je alsnog de pijnpunten aan.

    Maar gezien (ik vermoed volwassen) mensen je hier aan het uitschelden zijn voor idioot, de kwestie in het absurde doortrekken door mein kampf aan te halen (? Op de middelbare school leren ze al dat de situatie tot in het absurde doortrekken een non-argument is) en in het algemeen zich heel ondeugdelijk gedragen, een meer positieve comment voor jou, Audrey.

    Als queer persoon kan ik er niet bij dat transfobe opmerkingen een plek hebben in een FEELGOOD boek. Ik benadruk: FEELGOOD – als dit een ander genre was, zoals een gewone roman, dan was dit allemaal anders voor me. Zelfs als de opmerkingen later worden bijgesteld, vraag ik me af waarom zoiets aangehaald moet worden in een boek dat als doel heeft mensen blij te maken. We weten hoe hoog de zelfmoordcijfers bij transpersonen liggen, we weten hoe transpersonen ontmenselijkt worden in de maatschappelijke ruimte en we weten hoe transzijn nog door te veel mensen als een ziekte gezien wordt. Om humor (zo noemde de uitgeverij het immers) dan te te creëren op basis van de pijnlijke stereotypen waarmee transpersonen te vaak te maken krijgen, vind ik onbegrijpelijk. Mensen doen alsof een transpersoon niet ook gwn dit boek kan oppakken met de verwachting “oh even een fijn feelgoodboek” om dan te lezen over hoe transmannen in hun hart nog vrouw zijn, nooit een echte man zijn,… m.a.w. zullen ze de dingen tegenkomen die te vaak tegen hen gebruikt worden om hen te invalideren. Dit humor noemen is nog erger als je beseft dat in heel veel gevallen zulke opmerkingen in het echte leven worden weggewuifd als humor – ongeacht hoe vaak transpersonen aanduiden dat dit NIET grappig is. Dus ja dan is die feelgood ervaring er wel van af voor een lezer die toevallig een transpersoon is. En ook voor een lezer die te vaak vrienden gekwetst heeft gezien door zulke opmerkingen. Dit tezamen met hoe de uitgeverij reageerde (iets waar ik nog steeds niet goed van ben) is ronduit triest.

    Dus goed artikel heb je hier. Heel kalm en mooi verwoord. Ikzelf ben te gekwetst en te kwaad door de situatie om dat te hebben gekund. Dus hoedje af! Ik vrees echter dat sommige de nuance niet zien en niet willen zien. Laat je niet doen door de anonieme accounts die lopen stoer te doen alsof ze 12-jarige jochies op de speelplaatst zijn en anti-moraalridders die waarschijnlijk nauwelijks beseffen wat moraal is. Wat mij betreft mogen deze mensen eens gaan nadenken hoe het is om geregeld af te vragen of je over tien jaar je mensenrechten nog zal hebben. (Zoals ik al zei: ik ben te kwaad kalm te blijven.)

    Dit alles in pride-month. Dit alles wanneer Hongarije net Ruslands anti-lgbtq+ wet heeft gekopieerd.

    Dit alles omdat mensen nog steeds niet doorhebben dat lgbtq+ thema’s niet politiek betreft, maar mensen. Personen.

    Ach, dit loopt uit de hand. Dank je wel, Audrey, voor je artikel. Als queer persoon doet het pijn de reacties te zien, maar het doet deugd je kalme blogartikel te lezen. Heel veel respect voor jou.

    1. Dag Anne,

      Ik ben ontzettend blij je reactie te zien. Ik wou me er verder niet in moeien omdat ik Audrey persoonlijk ken en ik alleen maar boos word door de verwijten die ze nu naar haar kop krijgt, terwijl die alles behalve bij haar persoonlijkheid passen.
      Ook is haar blog geen plaats om ruzie te maken met vreemden.

      Het doet me ontzettend deugd om de mening te horen van een queer persoon en ik denk dat ze deze positieve noot wel kon gebruiken tussen alle hatelijke verwensingen.

      Enkel de mening van de lgtbq+ gemeenschap doet er nu toe.

  16. Lieve, lieve Audrey,

    Dit artikel is een van de beste artikels die ik ooit van je las. Als een queer persoon die exact deze specifieke discussie gisteren heeft moeten voeren, zowel over het bi zijn als over het trans zijn, snap ik de excuses die gemaakt worden in de trant van ‘maar dit is de realiteit’. Maar dat is wat het is: excuses. Excuses voor mensen die niet willen inzien hoeveel pijn ze andere mensen doen met hun woorden ‘omdat het altijd al zo geweest is’. Excuses van mensen voor wie de wereld te snel verandert en die zich daar actief tegen verzetten. Die mensen die zich keer op keer laten vangen door de gevolgen van creative destruction, het continue proces van innovatie en vooruitgang dat door Schumpeter beschreven werd.

    Het zal niet helpen dat je het zo mooi verwoord hebt. Het zal niet helpen dat je prachtige metaforen gebruikt hebt. Het zal niet helpen om te laten weten dat deze reacties mensen binnen de community enorm hard kwetsen. En alsof dat nog niet genoeg is, zijn de aanvallen op jouw persoon zo ongelofelijk laag omdat hier de research en de kompassie en de passie vanaf straalt.

    Wist je dat er een paradox van tolerantie is (Karl Popper)? We kunnen enkel ultieme tolerantie bereiken, door intolerant te zijn tegen intolerantie en als we dat niet doen dan zal de intolerantie blijven winnen. Vandaag vind ik dit relevanter dan ooit. Het voelt alsof we eindelijk een stem hebben gekregen met de community om vervolgens van alle kanten de dreigingen te moeten voelen om ze terug af te nemen en dus kan ik alleen maar applaudisseren voor de geweldige redevoeringen zoals de deze, die op een rustige toon vragen voor inzicht en erkenning van het probleem.

    Ik ben al lang niet meer zo rustig hierover, laat dat duidelijk zijn. Laat het ook duidelijk zijn dat je een kleine grote held bent. Dat je het absoluut niet verdient om uitgemaakt te worden voor weet ik veel wat en dat je zelfs geen moraalridder bent. Je komt op voor mensenrechten die voor zoveel mensen als vanzelfsprekend genomen worden, maar voor de LGBTQ+ is dat allesbehalve zo.

    Dankjewel daarvoor.
    Met heel mijn hart.

  17. Als het dan toch geen pijn doet om je fouten toe te voegen, lijkt het mij ook maar zo netjes om even te vermelden dat jij een hele discussie én het privéleven van personen online zit te gooien op basis van een recensie over een boek dat je NIET gelezen hebt. Je gaat er klakkeloos vanuit dat wat één persoon post correct is en valt op basis van die informatie mensen aan, gooit hun privéleven openlijk te grabbel en vormt een mening over iets waar je eigenlijk niets over kan zeggen. Je hebt net op Goodreads toegevoegd dat je het boek aan het lezen bent, dat vind ik nogal late research… Jammer dat je zo onrespectvol en denigrerend reageert op iets wat je niet zelf grondig bekeken hebt. Je had misschien in gesprek kunnen gaan in plaats van alles zo online uit te vechten. Echt jammer.

  18. Ik heb hier alles gisteren toch even moeten verteren en wat er hier aan het gebeuren is, is echt niet meer oké. Geven we hier nog een reactie op het artikel of is dit een ‘hoe kunnen we Audrey van een brug duwen’ spelletje geworden. De negatieve reacties, zijn zelf niet meer netjes geformuleerd, maar ronduit gemeen. Om je dan nog achter anonieme accounts te verstoppen, is gewoon ronduit laag en het enige wat ik er dan van denk is dat je een trolaccount bent en gewoon uit bent op ruzie. Een anoniemaccount is gemaakt om je mening te uiten, maar om je nog af te schermen van de wereld omdat je bijvoorbeeld in deze setting nog niet uit de kast bent, maar een anoniemaccount aanmaken om gewoon een beetje beledigingen naar iemand zijn kop te smijten, nee dat neemt het concept van anoniem weg.

    Ik vind het sterk dat Audrey al deze reacties toelaat, waarschijnlijk om censuur te vermijden, maar laten we eerlijk zijn, ze heeft het volste recht om hier de lijn te trekken.

    Om toch nog even terug te komen op bovenstaande zaken, ik zie hier iemand zijn privéleven niet online staan, net zoals hier geen uitgeverij met naam en doen online wordt gesmeten. Inderdaad er zit een quote in van het boek, maar daar stopt het bij. En misschien leest ze nu het boek omdat iedereen zit te zeggen hoe achterlijk ze is om alles buiten context te plaatsen (Audrey je bent niet achterlijk, dat weet je xo), dus ik noem het eerder research en doorzettingsvermogen omdat ze iets heeft van kijk, ik krijg hier al deze verwijten, dan ga ik voor de full experience.

    Het artikel is netjes geschreven, de reacties zijn dat jammer genoeg niet. Jullie maken een beeld van haar die totaal niet klopt met de werkelijkheid.

    Audrey, je artikeltjes zijn geen flut artikeltjes, je zou je views en naam niet hebben als je maar flut blogs schrijft. Je bent ontzettend gegroeid in wat je doet en onderbouwt alles heel netjes. Je doet research ook al denken veel mensen van niet en wat je ook doet, je hoeft jezelf niet te veranderen. Je bent openminded en hebt een te goed hart voor de wereld (ook al proberen sommige hier het tegendeel te bewijzen). Misschien kijk jij naar mij op, maar ik kijk naar jou op, want ik heb van jou ook nog veel te leren.

    Sorry, maar ik kon het hier niet bij laten liggen. Iedereen heeft het recht om zijn mening te delen, positieve feedback of negatieve feedback, maar hou het netjes aub.

Comments are closed.