Lya Marlow heeft nog nooit de zon gezien. Sinds een verwoestende zonnevlam de helft van de bevolking wegvaagde, gaat niemand overdag nog naar buiten. Gevangen in haar eigen huis kijkt ze toe hoe haar sterke vader langzaam wegkwijnt door een ongeneeslijke ziekte, terwijl haar moeder druk bezig is met het plannen van de toekomst van haar enige dochter. Lya voelt dat ze móét ontsnappen, al is het maar voor één dag …

Mijn mening: 6/10

Laura Diane bracht in het najaar van 2019 haar debuut Als de nacht eindigt uit bij Clavis. Het werd ontzettend lovend onthaald en het vervolg staat al gepland in 2021.

Allereerst, wat een schrijfstijl! Als Laura Diane één ding heeft bewezen met dit boek is dat ze kan schrijven. De beschrijvingen van de natuur en de gevoelens van de personages is zo welbespraakt en goed afgewogen. Diep, maar niet té diep. Precies goed voor lezers die wel houden van een meer literaire schrijfstijl.

Ook is het uitgangspunt van het boek heel erg intrigerend. De ozonlaag is zo erg aangetast door een zonnevlam dat burgers verplicht zijn om onder de grond te leven. Het is bijna onmogelijk om het je voor te stellen, want mensen, alle zoogdieren en planten hebben zonlicht, zuurstof etc. nodig om gezond te leven. Ik was dus heel erg benieuwd hoe Laura Diane dit geweldig intrigerende concept had uitgewerkt, want ik hou zo van dystopische romans die wat als?-vragen die zeer actueel zijn behandelen.

En daar is het helaas voor mij dan wat misgelopen. Ik ben een lezer die zich vragen stelt bij alles. Zeker in dystopische romans. Het mag dan wel niet waargebeurd zijn, maar ik vraag me veel af of het werkelijkheid zou kunnen worden. Terwijl dit boek zo’n geweldig uitgangspunt had, werd het voor mij niet genoeg uitgediept en dat eigenlijk een beetje op alle vlakken. Van personage-ontwikkeling, naar interne politiek en plot.

Hoewel ik Lya een heel interessant personage vond, vond ik de beslissingen die ze nam heel erg vaak out-of-the-blue en heel ondoordacht. Goed, mensen kunnen heel ondoordachte beslissingen nemen, maar kom op: als je al je hele leven gelooft dat je gaat branden als een kooltje als je tijdens de dag buiten bent, dan ga je toch niet op wandel zonder een doordacht plan om de dag ergens door te brengen? En de andere personages volgden haar beslissingen dan ook meteen. Daarnaast miste ik ontzettend de uitdieping van de bijpersonages Gwen en Carli. Ik stelde me nog zoveel vragen bij hun motieven, hun sterktes en zwaktes en hun leven in het algemeen.

Tot slot, vond ik eigenlijk gewoon in het algemeen dat er zoveel gaten in het verhaal van de personages en in de wereld zaten. Op de oppervlakte werkte alles en de prachtige schrijfstijl maakte heel wat goed, maar ik miste als lezer zoveel meer worldbuilding. Als de ozonlaag echt weg is of zelfs is aangetast, dan zou in het eerste geval zelfs geen leven meer op aarde mogelijk zijn en in het tweede geval zouden er heel wat veranderen aan het milieu én de omgeving. Natuurlijk komt er nog een vervolg, dus misschien maakt Laura Diane het daar goed om heel wat vragen op te lossen, maar deel een is er voorlopig niet in geslaagd om me te overtuigen.

Als de nacht eindigt is een debuut dat sprankelt van de mooie zinnen en de prachtige beschrijvingen. Werkelijk een ontzettend fijne schrijfstijl. Helaas vond ik dat Als de nacht eindigt te weinig werd uitgediept op alle vlakken om me helemaal te overtuigen. Hier en daar liet het wat steekjes vallen waardoor het volle potentieel van het verhaal net niet naar boven werd gehaald. Desondanks is het wel een boek waar ik van genoten heb en ik blijf heel erg benieuwd naar het vervolg.

Laura Diane | Clavis | hardcover | €16,95 | 9789044837117 | 220 p.