Lore is het allernieuwste boek van bestellerauteur Alexandra Bracken. Het boek is gebaseerd op klassieke mythologie, maar Bracken gaf het een modern tintje. Lore verscheen begin dit jaar, maar dit najaar verschijnt het ook in het Nederlands bij Blossom Books. Als leesclub konden we dus gewoon dit boek niet laten liggen, maar overtrof het ook al onze verwachtingen?

Waar we allemaal laaiend over waren is de spectaculaire cover van Lore. Doreen en Tim waren eigenlijk erg onder de indruk van de details (zoals het oog in de letter o) en de betekenissen verwerkt in het omslag. Bijna iedereen zou het boek wel eens oppakken in de boekhandel en dat betekent toch wel dat dat aspect van het boek heel geslaagd is. Ook veel deelnemers (zoals ik) waren best wel geïntrigeerd door het uitgangspunt van het boek: Goden die moeten vechten tegen stervelingen in een spel à la The Hunger Games? Wie zegt daar nu geen ja tegen? Maar bleven we net zo enthousiast tijdens de rest van het gesprek?

“Lore is net zoals de Griekse tempels zoals ze er nu bij staan.”

Tim verwoordde het net wat mooier, maar ik parafraseer mijn antwoord op die vraag graag met een doodgewone nee. Alhoewel het uitgangspunt van het boek veel mensen meteen nieuwsgierig maakte, miste Lore eigenlijk heel erg veel. Laat me een poging doen om al onze opmerkingen op een rijtje te zetten.

Doreen was het enige leesclublid die zes jaar oud-Grieks op de middelbare school heeft gestudeerd. We kunnen dus echt wel aannemen dat zij de beste achtergrondkennis had van ons allemaal. Ze kende heel wat Griekse termen, was ook wel beter bekend met de Griekse mythes en helden en kende toch ook wel goed de opbouw van een klassiek Grieks verhaal. Hoewel allemaal konden merken dat Bracken heel goed haar research had gedaan, is het boek volgens Doreen misschien iets te slim, want Brackens gemiddelde lezerspubliek (lees: iedereen zonder achtergrond) snapt er bijna geen snars van.

Volgens ons kwam dat vooral omdat de worldbuilding in Lore een aantal fundamentele zuilen mist en daardoor is het boek eigenlijk niet zo toegankelijk als het had moeten zijn. (Want hé, hoeveel mensen studeren nu nog bijna fulltime Grieks?) Maar zelfs Doreen met al haar kennis kon niet ontkennen dat dit boek cruciale elementen mist. Zo mist Lore heel wat uitleg over de wereld. De hoe? wat? waar? waarom?-vragen blijven onbeantwoord of je moet als lezer zelf maar wat antwoorden verzinnen. Het boek focust op de actie en de pacing, maar liet cruciale steken vallen in de inhoud en de wereldopbouw.

Waar we het over eens waren, is dat we best wel hielden van de actiescènes en de plot. Het boek trok ons mee en we konden niet ontkennen dat het einde ons allemaal heel erg verbaasd heeft. (Al hadden sommige leesclubleden ook nog wat opmerkingen over het einde en hoe stom ze die vonden. Maar goed, dat wil ik niet voor jullie spoilen.) Omdat het boek dus vaak zo focust op die actie, verdwijnt de personage-ontwikkeling vaak op de achtergrond. Voor Charlotte voelden alle personages een beetje aan als stockpersonages. Ze hebben elk een kenmerk dat het verhaal naar voren moet duwen, maar dat is het dan ook. Ook de romance tussen het hoofdpersonage Lore en een bijpersonage kon niemand bekoren en was voor velen zelfs het grootste minpunt van het boek. (Daarom wil ik meteen zeggen: WAAROM MOET DIE VERD*MDE ROMANTIEK ALTIJD ZO LEEG EN ZIELLOOS IN EEN BOEK GEPROPT ZITTEN! WIJ YA-LEZERS ZIJN HET BEU.)

Om eerlijk te zijn hadden we dus heel wat opmerkingen en vragen bij dit boek. Lore heeft gewoon onze trein gemist. Het is goed geresearcht, maar we twijfelen echt of het ook echt een breed publiek kan bekoren. Lore is vaak verwarrend, niet alles wordt goed uitgelegd en dat is een grote gemiste kans. Uiteindelijk gaf onze leesclub een score van 5,8/10 en waren we het allemaal eens dat dit “een brakke Bracken” is.

Lore | Alexandra Bracken